Śatabhiszak (nakszatra) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Władca | |
---|---|
Symbol | sto gwiazd |
Zwierzęcy symbol | |
Bóstwo | Waruna, bóg morza |
Motywacja | |
Trójnia gun | |
Kolor | |
Kierunek | |
Sylaby | Go, Sa, Se, So |
Gwiazda | Sa'd-al-Akhbiyah |
Zachodni znak |
Śatabhiszak lub też Śatataraka (Dewanagari: शतभिषक् / शततारका) – nakszatra, rezydencja księżycowa. Termin używany w astrologii dźjotisz do określenia części Zodiaku, która położona jest w dwóch znakach - Wodniku i Rybach.
Śata oznacza sto a bhiszak - demony lub uzdrowiciele[1].
Śatabhiszak jako czas charakteryzuje się niespokojną, mentalną energią[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Komilla. Sutton: Astrologia wedyjska. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 112-115. ISBN 83-7391-422-6.
- ↑ Andrzej Babkiewicz: Klejnot Wschodu : odkryj mądrość indyjskich ksiąg. Białystok: Studio Astropsychologii, 2003, s. 89-90. ISBN 83-7377-030-5.