Ślad ekologiczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ślad ekologiczny – wskaźnik umożliwiający oszacowanie zużycia zasobów naturalnych w stosunku do możliwości ich odtworzenia przez Ziemię. Stanowi podstawę analizy zapotrzebowania człowieka na zasoby naturalne biosfery^[1]. Porównywana jest ludzka konsumpcja zasobów naturalnych ze zdolnością planety Ziemi do ich regeneracji. Ślad ekologiczny to szacowana liczba hektarów powierzchni lądu i morza potrzebna do rekompensacji zasobów zużytych na konsumpcję i absorpcję odpadów. Ślad mierzony jest w globalnych hektarach (gha) na osobę.

Europejska Agencja Środowiska wymienia eksploatację ziemi, wzorce konsumpcyjne i modele handlowe jako największe zagrożenia przyrodnicze w Europie. Obecnie największym wyzwaniem są zanieczyszczenia ze źródeł rozproszonych^[2].

Według raportu WWF Europa 2007, mimo że wszystkie kraje Unii Europejskiej pogłębiają ekologiczny deficyt Ziemi, Polska zajmuje 20. pozycję z 24 analizowanych państw UE. Mniejszy ślad ekologiczny zostawiają tylko Bułgaria, Słowacja, Łotwa i Rumunia^[3].

Mimo że Polacy nadal eksploatują prawie 2 razy więcej niż wynoszą zasoby naturalne kraju, od 1990 r. udało się zmniejszyć deficyt ekologiczny z 3,83 globalnych ha na mieszkańca do 3,3 gha na mieszkańca^[1].

• ślad węglowy
• negawaty

• Zmierz swój ślad ekologiczny. wwfpl.panda.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-06)]. – strona WWF Polska (kalkulator online)
• Global Footprint Network Ecological Footprint: Overview. footprintnetwork.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-04)].
• WWF-UK's Footprint Calculator – kalkulator śladu ekologicznego zrobiony pod mieszkańców Wielkiej Brytanii