Śmigły Wilno (wioślarstwo) – Wikipedia, wolna encyklopedia

WKS Śmigły Wilno
Ilustracja
Pełna nazwa

Wojskowy Klub Sportowy „Śmigły” w Wilnie

Data założenia

1933

Państwo

 Polska

Siedziba

Wilno

Sekcje

wioślarstwo

Czwórka Śmigłego - Mistrzowie Polski 1939
Klubowa ósemka - Mistrzowie Polski 1939

Sekcja Sportów Wodnych Wojskowego Klubu Sportowego “Śmigły” Wilno – sekcja wioślarska polskiego klubu sportowego, założona w Wilnie w roku 1933.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1933 roku lokalne władze wojskowe postanowiły połączyć wszystkie kluby wojskowe Wilna i stworzyć w ich miejsce silny klub, który nazwano WKS „Śmigły” Wilno. Sekcja wioślarska Śmigłego powstała w wyniku połączenia sekcji wioślarskich: KS 3 Batalionu Saperów Wileńskich, Pogoni Wilno oraz KS 3 Pułku Artylerii Ciężkiej w Wilnie. W efekcie takiej fuzji, wyniki wojskowych wioślarzy wileńskich uległy znacznemu polepszeniu. Do Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich Śmigły został przyjęty w roku 1933. Członkami klubu byli głównie oficerowie i podoficerowie wojska oraz ich rodziny. Finansowanie pochodziło z resortu wojskowego[1].

Kres działalności klubu położyła II wojna światowa.

Wyniki sportowe

[edytuj | edytuj kod]

WKS Śmigły Wilno mimo istnienia przez zaledwie sześć lat, był utytułowanym klubem wioślarskim. Jego osady zdołały zdobyć aż siedem tytułów Mistrzów Polski: cztery w rywalizacji mężczyzn i trzy w konkurencji kobiet. Było to znaczącym osiągnięciem. Przed wojną, pod względem ilości tych tytułów, Śmigły Wilno był wśród mężczyzn ósmym klubem wioślarskim w Polsce, a wśród kobiet – trzecim (w dwudziestoleciu międzywojennym w czasie mistrzostw PZTW tylko w niektórych rozgrywanych konkurencjach przyznawano tytuły Mistrzów Polski, a konkurencji było dużo mniej niż obecnie). Mistrzostwo Polski dla Śmigłego zdobyli:

  • jedynka kobiet, Kamilla Plewako w latach 1933, 1934 i 1935[2],
  • czwórka ze sternikiem mężczyzn w 1936 r. w składzie: Władysław Zawadzki, Bronisław Karwecki, sternik Zygmunt Wierszyłło (pozostałych dwóch wioślarzy było zawodnikami KW 04 Poznań)[3],
  • czwórka ze sternikiem mężczyzn w 1937 r. w składzie: Zawadzki Wł., Karwecki B., Kiedel M., Jurowski W., ster. Wirszyłło Z.[4],
  • czwórka ze sternikiem mężczyzn w 1939 r. w składzie: Zawadzki Wł., Karwecki B., Kiedel M., Zajączkowski J, ster. Wirszyłło[5],
  • ósemka mężczyzn w 1939 r. w składzie: Zawadzki Wł., Karwecki B., Kiedel M., Zajączkowski J., Trojanowski E., Juszczyński M., Falkowski J., Kieliszczyk W., ster. Wirszyłło[5].

W przedwojennej rywalizacji międzynarodowej zawodnicy WKS Śmigły, reprezentując Polskę, startowali w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. Władysław Zawadzki i Bronisław Karwecki wystąpili na czwórce ze sternikiem – wraz z wioślarzami KW 04 Poznań Stanisławem Kuryłłowiczem i Witalisem Leporowskim, a także sternikiem J. Skolimowskim. Swój start zakończyli na repasażu.

WKS Śmigły Wilno, odnotowywał następujące wyniki w rywalizacji sportowej Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich (miejsca w klasyfikacji klubowej, według tabel punktacyjnych PZTW za poszczególne lata):

  • w 1933 – 12 miejsce na 42 kluby[6],
  • w 1934 – 7 miejsce na 41 klubów[7],
  • w 1935 – 7 miejsce na 46 klubów[8],
  • w 1936 – 18 miejsce na 42 kluby[9],
  • w 1937 – 14 miejsce na 41 klubów[10],
  • w 1938 - 17 miejsce na 44 kluby[11],
  • w 1939 – 4 miejsce na 36 klubów[12].

Warto przy tym zauważyć, iż wiele klubów w rywalizacji PZTW nie uczestniczyło lub nie zdołało w danym roku zdobyć punktów. Spore wahania wyników klubów wojskowych w tamtym okresie wynikały głównie z faktu, iż zawodnikami byli żołnierze, których często przenoszono z garnizonu do garnizonu.

Najwybitniejsi zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
Polska czwórka reprezentacyjna podczas przygotowań do igrzysk w 1936 (Karwecki i Zawadzki drugi i trzeci z lewej)
Kamilla Plewako po zdobyciu Mistrzostwa Polski w 1933

W historii sekcji wioślarskiej Śmigłego Wilno, najwybitniejszymi zawodnikami byli:

  • Bronisław Karwecki – czterokrotny mistrz Polski oraz uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku – czwórka ze sternikiem – odpadł w repasażach.[13]
  • Władysław Zawadzki – czterokrotny mistrz Polski oraz uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku – czwórka ze sternikiem – odpadł w repasażach.[14]:
  • Kamilla Plewako – wychowanka sekcji wioślarskiej klubu 3 Batalionu Saperów Wileńskich, w barwach Śmigłego trzykrotna Mistrzyni Polski w jedynkach. W roku 1935 zdobyła nagrodę im. płk. Z.Z. Wendy dla najlepszego sportowca Wilna[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Wioślarstwo,

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryszard L. Kobendza, Zarys 80-letniej działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, Warszawa 2001, s. 262
  2. a b Kobiety sportsmenki w przedwojennym Wilnie wilnoteka.lt [dostęp: 2019-04-23]
  3. XVII Regaty Związkowe o Mistrzostwo Polski, Sport Wodny, 1936 Nr 14, s. 261 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  4. XVIII Regaty Związkowe o Mistrzostwa Polski, Sport Wodny, 1937 Nr 14, s. 215 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  5. a b XX Mistrzostwa Polski w wioślarstwie i regaty związkowe, Sport Wodny, 1939 Nr 15, s. 217-218 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  6. Sport Wodny, 1933 Nr 20, s. 395 Pomorska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  7. Sport Wodny, 1934 Nr 22, s. 426 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  8. Sport Wodny, 1935 Nr 18, s. 360 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  9. Tabela Punktacyjna za 1936. Sport Wodny 1936, Nr 19 s. 350. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  10. Tabela Punktacyjna za 1937. Sport Wodny 1937, Nr 22. Pomorska Biblioteka Cyfrowa) [dostęp: 2019-04-23]
  11. Tabela Punktacyjna w 1938, Sport Wodny, 1938, nr 20, s. 304, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  12. Tabela Punktacyjna w 1939, Sport Wodny, 1939 nr 15, s. 227, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-23]
  13. Wyniki zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-23]
  14. Wyniki zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-23]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard L. Kobendza, Zarys 80-letniej działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, warszawa 2001, s. 262, ISBN 83-915043-0-1