Świętopełk (książę obodrzycki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świętopełk (zm. 1129) – książę Obodrytów w latach 1127-1129, syn Henryka Gotszalkowica.

Po śmierci ojca objął władzę nad Obodrytami właściwymi i Chyżanami, podczas gdy mieszkającymi nieco bardziej na zachodzie Wagrami rządził jego brat, Kanut. Rychło doszło do wojny domowej, w trakcie której sprzymierzony z Sasami Świętopełk zajął Wagrię i zamordował brata. Usiłował narzucić swoją zwierzchność Ranom i Wieletom, został jednak pokonany i po spaleniu przez wroga Lubeki uciekł do Sasów, gdzie wkrótce został zamordowany przez jednego z tamtejszych możnych. Niedługo potem zamordowany został także jego syn imieniem Zwinike (Światosław?), co doprowadziło do wygaśnięcia rządzącej od X wieku dynastii Nakonidów^[1].

• Encyklopedia Historii Polski: Dzieje Polityczne. T. 2. Warszawa: Morex, 1995. Brak numerów stron w książce