Mścisław (książę obodrzycki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mścisław – książę Obodrytów panujący na początku XI wieku. Prawdopodobnie syn Mściwoja^[1].

Jedyna pewna informacja na jego temat pochodzi z kroniki Thietmara, który pod rokiem 1018 zanotował wybuch reakcji pogańskiej w państwie obodrzyckim, wywołanej odwetową interwencją wielecką za nieudzielenie im pomocy w wyprawie przeciwko Polsce. Mścisław usiłował bronić się w stołecznym Schwerinie, opuszczony jednak przez poddanych musiał wraz z żoną i synową uchodzić z kraju. Zmarł na wygnaniu w Saksonii^[2]. Po wygnaniu władcy państwo rozpadło się na trzy części, a Obodryci na pewien czas powrócili do pogaństwa^[3]. W 1019 roku w sprawie obalonego Mścisława interweniował zbrojnie król duński Kanut, zdobywając jeden z obodrzyckich grodów.

Jego synem był Przybygniew (książę obodrzycki).^{[potrzebny przypis]}

Słownik starożytności słowiańskich. T. III, cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967. Brak numerów stron w książce