Świchowski II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świchowski II

Herb Świchowski II
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Schwichow, Schwichowski, Swiechowski, Sychowski

Świchowski II (Schwichow, Schwichowski, Swiechowski, Sychowski, Szwichowski, Łabędź odmienny) − herb szlachecki, używany przez rodzinę osiadłą na Kaszubach. Herb własny rodziny Świchowskich, odmiana herbu Łabędź.

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu czerwonym łabędź srebrny na murawie zielonej. Klejnotu: nad hełmem w koronie brak. Labry czerwone, podbite srebrem.

Herb przytaczany jedenie przez Żernickiego (Der polnische Adel, 1900). Wizerunek takiego herbu widnieje na witrażu z 1916 roku w kaplicy Ukrzyżowania, XII stacji Kalwarii w Wielu. Upamiętnia jedną z osób zaangażowanych w budowę Kalwarii, ks. Stanisława Sychowskiego.

Świchowski (Schwichow, Schwichowski, Swiechowski, Sychowski, Szwichowski).

Późno wzmiankowana rodzina szlachecka osiadła na Pomorzu, której ewentualne związki z rodziną Świchowskich herbu Róża są nieznane. Członkami tej rodziny mogli być siedzący w 1772 roku w Strzebielinie Jan i Michał Sychowscy oraz Wojciech Swiechowski oraz siedzący w Gowinie Jerzy Swiechowski. W źródłach w połowie XIX wieku pojawia się osada Sychowo, której miana zapewne udzielili odpowiedzialni za jej wybudowanie Świchowscy-Sychowscy.

• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej. T. 4. Gdańsk: Wydawnictwo Oskar Sp, z o.o. w koedycji z BiT Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2015, s. 295-298, 419. ISBN 978-83-65175-14-4. ISBN 978-83-927383-6-7.