Dote – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dote (Tode, Toden, Todt, Todten, Łabędź odmienny) − kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Łabędź.

Herb występował przynajmniej w dwóch odmianach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

Dote (Tode, Toden, Todt, Todten, Łabędź odmienny): W polu błękitnym łabędź ze złożonymi skrzydłami srebrny. Klejnot: nad hełmem bez korony samo godło. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Dote odmienny (Todten, Łabędź odmienny): W polu łabędź na wodzie wśród trzcin. Klejnot: nad hełmem bez korony łabędź siedzący. Labry barwy nieznanej.

Herb pojawił się po raz pierwszy na mapie Pomorza Lubinusa z 1618 (wariant odmienny). Wariant uznany za podstawowy przytacza Nowy Siebmacher oraz Pommersches Wappenbuch Bagmihla.

Drobna rodzina szlachecka, której jedyne znane włości znajdowały się w Siemirowicach. Pierwsza wzmianka z 1575 (Steffen Doett), kolejne z 1601 (Andreas Todt), 1605, 1608, 1618 (potwierdzenia lenna w Siemirowicach). W połowie XVII wieku wymienia się Martena Dotha jako dziedzica części w Radoszewie. Według zapisu z 1658 (Thotten), rodzina była już w tym roku wygasła. Przemysław Pragert spekuluje, że rodzina ta mogła mieć wspólne pochodzenie z innymi używającymi łabędzia w herbach: Rostke i Ganske.

Dote (Doden, Dodten, Doett, Doten, Doth, Thod, Thodt, Thotten, Tode, Toden, Todt, Todten).

• Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 2. BiT, 2007, s. 56-57, 230. ISBN 978-83-924425-9-2.