Świerk czerwony – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świerk czerwony
Ilustracja
Systematyka[1][2][3]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

sosnowce

Rodzina

sosnowate

Rodzaj

świerk

Gatunek

świerk czerwony

Nazwa systematyczna
Picea rubens Sarg.
Silva N. Amer. 12: 33 1898.[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Świerk czerwony (Picea rubens Sarg.) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pochodzi ze wschodniej Ameryki Północnej. Obszar rodzimego występowania rozciąga się od wschodniego Quebecu do Nowej Szkocji oraz od Nowej Anglii na południe przez Appalachy do zachodniej Północnej Karoliny. Jest uprawiany w wielu krajach świata[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewo o wąskiej, stożkowatej koronie.
Pień
Osiąga wysokość 18–30 m, średnica pnia ok. 60 cm, wyjątkowo może osiągnąć 46 m wysokości i 130 cm średnicy pnia. Kora szarobrązowa z wierzchu, czerwonobrązowa od wewnątrz, cienka i łuszcząca się. Gałęzie rosną poziomo, nie zwisają.
Liście
Igły jasnozielone do ciemnozielonych, o długości 12–15 mm i kwadratowym przekroju poprzecznym ułożone są równomiernie dookoła na gałęziach. Pozostają na drzewie przez wiele lat.
Kwiaty
Gatunek jednopienny. Kwiaty męskie cylindryczne, czerwonawe, z czasem żółto-brązowe. Kwiaty żeńskie fioletowo-zielone.
Szyszki
Cylindryczne, długości 3–5 cm, czerwonobrązowe. Łuski zaokrąglone, czasem lekko ząbkowane. Nasiona uwalniane jesienią, rozsiewane przez wiatr lub deszcz. Szyszki opadają przeważnie już pierwszej zimy.
Korzeń
Płytki system korzeniowy, większość korzeni znajduje się tuż pod powierzchnią ziemi, do głęgokości 40–50 cm.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Drzewo długowieczne, żyje średnio 250-350 lat. Toleruje zacienienie. Tworzy lasy jednogatunkowe lub mieszane, razem z sosną wejmutką (Pinus strobus), jodłą balsamiczną (Abies balsamea), jodłą Frasera (Abies fraseri). Występuje w klimacie o chłodnych, wilgotnych latach i mroźnych zimach. Rośnie na wysokościach od 0 do 1450 m n.p.m., w Appalachach od 980 do 1890 m, powyżej zastępuje go jodła Frasera.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Świerk czerwony chętnie używany jest jako świąteczna choinka
  • Wykorzystywany do wyrobu papieru.

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Świerkowi czerwonemu zagrażają wiatrołomy i kwaśne deszcze.
  • Ze względu na cienką korę, płytkie korzenie i zapalne igły jest wrażliwy na ogień, przez co drzewa nie przeżywają pożaru.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  4. The Plant List. [dostęp 2014-05-05].
  5. Picea rubens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].