Źródło prądowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Źródło prądowe – element aktywny obwodu, stosowany w elektronice; idealny model źródła prądu elektrycznego, który charakteryzuje wyłącznie natężenie prądu (nie uwzględnia się np. rezystancji wewnętrznej). Takie źródło wymusza w gałęzi obwodu określone natężenie; w stanie jałowym (bez obciążenia) na jego zaciskach występuje maksymalne napięcie.

Idealne źródła wykorzystuje się w analizie obwodów elektrycznych.

Rozróżnia się dwa rodzaje źródeł:

  • niesterowane – natężenie prądu jest stałe;
  • sterowane (napięciowo lub prądowo) – natężenie zależy liniowo lub nieliniowo od napięcia lub prądu płynącego w innej gałęzi obwodu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]