Żeglarska Odznaka Turystyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Żeglarska Odznaka Turystyczna (ŻOT) – wyróżnienie przyznawane w turystyce kwalifikowanej, ustanowione przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Celem jest zachęcenie do systematycznego uprawiania turystyki żeglarskiej. O odznakę można ubiegać się od 12 roku życia^[1].

Odznaka jest okrągła. Głównym jej motywem jest żaglówka na wodzie wpleciona w kotwicę.

Odznakę zdobywa się biorąc udział w rejsach turystycznych jachtem żaglowym po wodach morskich i śródlądowych.

Odznaka ma następujące szczeble:

• popularna – 100 punktów w ciągu jednego sezonu
• brązowa – 300 punktów w ciągu jednego sezonu
• srebrna – 900 punktów w ciągu dwóch sezonów
• złota – 1800 punktów w czasie dłuższym niż 2 sezony
• duża srebrna – 3000 punktów w czasie dłuższym niż 3 sezony na co najmniej 2 akwenach
• duża złota – 4200 punktów w czasie dłuższym niż 4 sezony na co najmniej 3 akwenach
• za wytrwałość

Punkty zdobywa się następująco:

Na wodach śródlądowych:

• 1 punkt – 1 km płynąc z prądem
• 2 punkty – płynąc po wodach stojących
• 3 punkty – płynąc pod prąd

Na wodach morskich:

• 1 punkty – za przepłynięcie 1 mili morskiej w rejsach morskich
• 2 punkty – za przepłynięcie jednej mili morskiej w rejsach zatokowych i zalewowych

Ponadto jest opracowany system premii^[1].