French
DeutschÉvelyne Élien – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1964 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 160 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Évelyne Élien (ur. 24 marca 1964 w Basse-Terre[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, mistrzyni Europy, dwukrotna olimpijka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Odpadła w ćwierćfinale tej konkurencji i zajęła 7. miejsce w finale sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Ketty Régent-Talbot, Élien, Corinne Pierre-Joseph i Hélène Huart) i zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance[3][4]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[5]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[6] i 6. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[7]. Zwyciężyła w biegu na 400 metrów na igrzyskach frankofońskich w 1994 w Bondoufle[8][9].
Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Francine Landre, Viviane Dorsile, Élien i Marie-José Pérec) i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[10]. Czas uzyskany w begu sztafetowym (3:22,34) jest aktualnym (listopad 2022) rekordem Francji[11]. Élien zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1994 w Londynie (sztafeta francuska reprezentowała Europę)[12]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów i sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu[13]. Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie[1].
Była mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1990 i 1995, wicemistrzynią na tym dystansie w 1986, 1988, 1991 i 1994 oraz brązową medalistką w tej konkurencji w 1987, 1989, 1992 i 1996, a w hali wicemistrzynią w biegu na 400 metrów w 1996 i brązową medalistką na tym dystansie w 1988 oraz wicemistrzynią w biegu na 800 metrów w 1989[14][15].
Dwukrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 400 metrów do wskazanego powyżej wyniku 3:22,34 z Helsinek w 1994[16].
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]Rekordy życiowe Élien[2]:
- bieg na 400 metrów – 51,52 s (24 lipca 1994, Annecy)
- bieg na 800 metrów – 2:03,45 (14 sierpnia 1988, Tours)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Évelyne Élien [online], olympedia.org [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ a b EVELYNE ELIEN [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-03] (fr.).
- ↑ Robert Blanchet. Jeux de la Francophonie? O, yes!. „L’Athlétisme”, s. 11–12, 1989-08-03. Fédération Française d’Athlétisme. (fr.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1989 Francophone Games [online], athleticspodium.com [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 618, 621 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 177 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 400–401 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ Jacques Chanéac. Jeux de la Francophonie: le dernier mot aux Français. „L’Athlétisme”, s. 22, 1994-08-01. Fédération Française d’Athlétisme. (fr.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1994 Francophone Games [online], athleticspodium.com [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 629, 633 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ Records (Actuel) National [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-03] (fr.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 87 [dostęp 2022-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 281, 401 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 138, 162, 168, 190, 197, 222, 256 [dostęp 2022-11-03] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 [online], cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 28, 43, 133, 170, 177, 196 [dostęp 2022-11-03] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 371. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Evelyn Elien w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-11-03].
- EVELYNE ELIEN [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-03] (fr.).
|
