Ülemiste – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok z lotu ptaka na jezioro | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Wysokość lustra | 35,7 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia | 9,436 km² |
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Długość linii brzegowej | 15,219 km |
Hydrologia | |
Rzeki zasilające | |
Rzeki wypływające | dawniej Härjapea |
Rodzaj jeziora | eutroficzne |
Położenie na mapie Estonii | |
Położenie na mapie Tallinna | |
59°24′N 24°46′E/59,400000 24,766667 |
Ülemiste – jezioro eutroficzne w Estonii, w granicach Tallinna.
Jezioro o powierzchni 9,436 km² stanowi główne źródło wody pitnej dla miasta. Zasilane jest przez strumienie Kurna i Ruunaoja oraz kanał Vaskjala-Ülemiste, łączący je z Piritą. W przeszłości w północnej części jeziora wypływała z niego rzeka Härjapea, płynąca przez Tallinn i zasilająca wiele młynów miasta. W XX wieku została ona najpierw przykryta, a potem zlikwidowana poprzez skierowanie jej wód do systemu miejskiej kanalizacji[1].
Na brzegu jeziora znajduje się port lotniczy Tallinn.
18 marca 2010 należący do polskiej spółki Exin samolot An-26 lecący z Helsinek wykonał na oblodzonym jeziorze lądowanie awaryjne. Dwie osoby spośród sześciu członków załogi odniosły obrażenia, a z samolotu wyciekło ok. jednej tony paliwa. Całe zanieczyszczenie udało się usunąć[2].
Mitologia
[edytuj | edytuj kod]W jeziorze znajduje się głaz noszący nazwę „Głaz Lindy” (est. Lindakivi), który wedle estońskich mitów miał być niesiony przez Lindę na grób Kaleva w Toompei. Kiedy głaz wypadł jej z fartucha, Linda usiadła na nim i zaczęła płakać, a z łez powstało jezioro[3].
Innym mitycznym stworzeniem zamieszkującym wody ma być „Starzec z Ülemiste” (est. Ülemiste vanake) – ktokolwiek go spotka zostanie zapytany: „Czy Tallinn jest gotów?”. Jeśli otrzyma odpowiedź twierdzącą Starzec zatopi miasto[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ KAART: Maa alla peidetud Härjapea jõgi [online], Eesti Ekspress [dostęp 2022-01-04] .
- ↑ Accident: Exin AN26 at Tallinn on Mar 18th 2010, gear and engine trouble
- ↑ Kommentaarid [online], folklore.ee [dostęp 2012-03-23] (est.).
- ↑ Eesti Folkloor. [dostęp 23/3/2012]. (est.).