Źródło prądowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Źródło prądowe – element aktywny obwodu, stosowany w elektronice; idealny model źródła prądu elektrycznego, który charakteryzuje wyłącznie natężenie prądu (nie uwzględnia się np. rezystancji wewnętrznej). Takie źródło wymusza w gałęzi obwodu określone natężenie; w stanie jałowym (bez obciążenia) na jego zaciskach występuje maksymalne napięcie.

Idealne źródła wykorzystuje się w analizie obwodów elektrycznych.

Rozróżnia się dwa rodzaje źródeł:

• niesterowane – natężenie prądu jest stałe;
• sterowane (napięciowo lub prądowo) – natężenie zależy liniowo lub nieliniowo od napięcia lub prądu płynącego w innej gałęzi obwodu.

• źródło prądu
• źródło napięciowe

• Stanisław Bolkowski: Teoria Obwodów Elektrycznych. Wyd. IV. Warszawa: WNT, 1994, s. 35-37. ISBN 83-204-1841-0.