130 mm armata morska Schneider-Creusot Model 1924 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Armata morska Schneider-Creusot Model 1924 – francuska armata morska kalibru 130 mm. Stanowiła m.in. podstawowe uzbrojenie polskich niszczycieli ORP „Wicher” i ORP „Burza”. Armata ta została zaprojektowana w 1924 roku i była rozwinięciem armaty morskiej Schneider-Creusot model 1919. Do użytku weszła w roku 1927. Armata była montowana na pojedynczych stanowiskach osłoniętych maskami przeciwodłamkowymi.

• Kaliber – 130 mm
• Masa armaty – 3,75 tony
• Długość armaty – 538,7 cm
• Długość lufy – 520 cm
• Szybkostrzelność – 5-6 strzałów na minutę
• Masa naboju – brak – armata rozdzielnego ładowania
• Masa pocisku – 32–35 kg (w zależności od typu)
• Masa materiału miotającego – 1,8–3,6 kg
• Prędkość wylotowa pocisku – 725 m/s
• Zasięg maksymalny – 18 700 metrów przy kącie podniesienia lufy 35°
• Przebijalność pancerza burtowego – 80 mm na odległość 10 000 m.

Zobacz multimedia związane z tematem: 130 mm armata morska Schneider-Creusot Model 1924

W przypadku podniesienia lufy o 15° lub więcej ładowanie działa było utrudnione^[1].