16. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji – Wikipedia, wolna encyklopedia
16. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji odbył się w dniach 25 sierpnia – 9 września 1955 roku.
Jury pod przewodnictwem włoskiego krytyka filmowego Mario Gromo przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Lwa, duńskiemu filmowi Słowo w reżyserii Carla Theodora Dreyera[1]. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Lwa, przyznano ex aequo czterem filmom: niemieckiemu Dziecko potrzebuje miłości w reżyserii Wolfganga Staudtego, włoskim Przyjaciółkom w reżyserii Michelangelo Antonioniego, radzieckiej Trzpiotce w reżyserii Samsona Samsonowa oraz amerykańskiemu Wielkiemu nożowi w reżyserii Roberta Aldricha.
Członkowie jury
[edytuj | edytuj kod]Konkurs główny
[edytuj | edytuj kod]- Mario Gromo, włoski krytyk filmowy − przewodniczący jury[2]
- Jacques Doniol-Valcroze, francuski reżyser
- Piero Gadda Conti, włoski krytyk filmowy
- Arthur Knight, amerykański krytyk filmowy
- Emilio Lonero, włoski krytyk filmowy
- Roger Manvell, brytyjski historyk filmu
- Domenico Meccoli, włoski krytyk filmowy
- Carlo Ludovico Ragghianti, włoski krytyk sztuki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leone d'oro al miglior film, la storia e tutti i vincitori. GQ Italia. [dostęp 2019-09-21]. (wł.).
- ↑ Juries for the 1950s. Carnival of Venice. [dostęp 2019-09-21]. (ang.).