16. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji – Wikipedia, wolna encyklopedia
16. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji odbył się w dniach 25 sierpnia – 9 września 1955 roku.
Jury pod przewodnictwem włoskiego krytyka filmowego Mario Gromo przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Lwa, duńskiemu filmowi Słowo w reżyserii Carla Theodora Dreyera[1]. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Lwa, przyznano ex aequo czterem filmom: niemieckiemu Dziecko potrzebuje miłości w reżyserii Wolfganga Staudtego, włoskim Przyjaciółkom w reżyserii Michelangelo Antonioniego, radzieckiej Trzpiotce w reżyserii Samsona Samsonowa oraz amerykańskiemu Wielkiemu nożowi w reżyserii Roberta Aldricha.
Członkowie jury
[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny
[edytuj | edytuj kod]Mario Gromo, włoski krytyk filmowy − przewodniczący jury[2]
Jacques Doniol-Valcroze, francuski reżyser
Piero Gadda Conti, włoski krytyk filmowy
Arthur Knight, amerykański krytyk filmowy
Emilio Lonero, włoski krytyk filmowy
Roger Manvell, brytyjski historyk filmu
Domenico Meccoli, włoski krytyk filmowy
Carlo Ludovico Ragghianti, włoski krytyk sztuki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leone d'oro al miglior film, la storia e tutti i vincitori. GQ Italia. [dostęp 2019-09-21]. (wł.).
- ↑ Juries for the 1950s. Carnival of Venice. [dostęp 2019-09-21]. (ang.).