6 Dywizja Grenadierów Ludowych – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | październik 1944 |
Rozformowanie | styczeń 1945 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
6 Dywizja Grenadierów Ludowych (niem. 6. Volks-Grenadier-Division) – jedna z niemieckich dywizji grenadierów ludowych.
Utworzona w październiku 1944 roku z 6 Dywizji Grenadierów. W składzie 9 Armii, walczyła w okolicach Radomia i Warszawy. W styczniu 1945 roku wchodziła w skład VIII Korpusu Armijnego[1]. Została zniszczona w zakolu Wisły w czasie ofensywy prowadzonej od 12 stycznia przez Armię Czerwoną. Ponownie utworzona jako 6 Dywizja Piechoty. Dywizją dowodził generał porucznik Otto-Hermann Brücker. Po otoczeniu w rejonie Deutsch-Brot, 8 maja 1945 roku żołnierze dywizji oddali się do niewoli Armii Czerwonej[2].
Skład
[edytuj | edytuj kod]- 18 Pułk Grenadierów
- 37 Pułk Grenadierów
- 58 Pułk Grenadierów
- 6 Batalion Fizylierów
- 6 Pułk Artylerii
- I dywizjon 42 Pułku Artylerii
- 6 Batalion Niszczycieli Czołgów
- 6 Batalion Zapasowy
- 6 Batalion Pionierów
- 6 Batalion Łączności
- 6 Dywizyjne Dowództwo Zaopatrzeniowe
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urbanowicz (przew.) 1980 ↓, s. 140.
- ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 52.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Urbanowicz (przew.): Wojskowy Przegląd Historyczny. Nr 1-2. 35 rocznica zwycięstwa nad faszyzmem. 25 lat Układu Warszawskiego. Warszawa: 1980.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.