31 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 31 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 31 Dywizja Piechoty – stronę ujednoznaczniającą.

31 Dywizja Piechoty

31. Infanterie-Division
31. Volks-Grenadier-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1936 Brunszwik
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	XXXIX KPanc[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

31 Dywizja Piechoty (niem. 30. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, brała udział w agresji na Polskę i Francję oraz ataku na Związek Radziecki.

Sformowana na mocy rozkazu 1 października 1936, miejsce stacjonowania sztabu Brunszwik. Stacjonowała w XI Okręgu Wojskowym. 21 lipca 1944 r. została przemianowana na 31 Dywizję Grenadierów, a 9 października 1944 r. kolejny raz zmieniono jej nazwę na 31 Dywizję Grenadierów Ludowych^[2].

Dywizja walczyła w Polsce i Francji. Wzięła udział w inwazji na ZSRR w ramach Grupy Armii Środek, podchodząc jesienią 1941 r. pod Moskwę. W 1943 walczyła pod Kurskiem i następnie brała udział w operacjach odwrotowych. W czerwcu 1944 r. została doszczętnie rozbita a jej dowódca Wilhelm Ochsner dostał się do niewoli.

Dywizję odbudowano z niedobitków, ozdrowieńców oraz znajdującej się w stadium formowania 550 Dywizji Grenadierów. Jednostka zmieniła nazwę na 31 Dywizja Grenadierów, a nieco później na 31 Dywizja Grenadierów Ludowych. Na front powróciła we wrześniu 1944 r. w ramach Grupy Armii Północ. Walczyła m.in. w Kurlandii, a szlak bojowy zakończyła odcięta na Półwyspie Helskim w maju 1945 r.

• gen.por. Herbert Fischer 1 X 1936 – 1 IV 1937;
• gen. mjr/gen. por. Rudolf Kämpfe^[3] 1 X 1936 – 1 V 1941;
• gen. mjr Kurt Kalmukoff 2 V 1941 – 13 VIII 1941;
• gen. mjr Gerhard Berthold 15 VIII 1941 – 21 I 1942;
• gen. mjr/gen. por. Friedrich Hoßbach 21 I 1942 – 28 II 1942;
• gen. mjr Gerhard Berthold 28 II 1942 – 14 IV 1942;
• gen.por. Kurt Pflieger 16 IV 1942 – 1 IV 1943;
• gen.por. Hermann Flörke 1 IV 1943 – 16 V 1943;
• gen. mjr/gen. por. Friedrich Hoßbach 16 V 1943 – 2 VIII 1943;
• gen.por. Wilhelm Ochsner VIII 1943 – VI 1944;
• gen. mjr Ernst König VI 1944 – 1 VII 1944;
• gen. mjr Hans-Joachim von Stolzmann 1 VII 1944 – V 1945;
• płk Mangold V 1945

Skład w sierpniu 1939

• 12 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, III batalionu, 13 kompanii dział, 14 kompanii przeciwpancernej oraz rezerwowego batalionu – Halberstadt, I batalionu i rezerwowego batalionu – Blankenburg, II batalionu – Quedlinburg;
• 17 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II batalion oraz rezerwowego batalionu – Brunszwig, III batalionu – Gloslar;
• 82 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II batalionu oraz II rezerwowego batalionu – Getynga, III batalionu – Northeim, I rezerwowego batalionu – Osterode;
• 31 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, I i II dywizjonu – Halberstadt, III dywizjonu – Getynga;
• I dywizjon 67 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Brunszwik;
• 31 batalion pionierów: miejsce postoju – Höxter;
• 31 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Brunszwik;
• 31 oddział łączności: miejsce postoju – Brunszwik;
• 31 oddział obserwacyjny: miejsce postoju – Brunszwik;

Skład w styczniu 1940

12, 17 i 82 pułk piechoty, 31 pułk artylerii, I/67 pułk artylerii ciężkiej, 31 batalion pionierów, 31 oddział rozpoznawczy, 31 oddział przeciwpancerny, 31 oddział łączności, 31 polowy batalion zapasowy;

Skład w maju 1944

12, 17 i 82 pułk grenadierów, 31 pułk artylerii, 31 batalion pionierów, 31 batalion fizylierów, 31 oddział przeciwpancerny, 31 oddział łączności, 31 polowy batalion zapasowy;

Skład w lipcu 1944

12, 17 i 82 pułk grenadierów, 31 pułk artylerii, 31 batalion pionierów, 31 dywizyjna kompania fizylierów, 31 oddział przeciwpancerny, 31 oddział łączności, 31 polowy batalion zapasowy;

Skład w październiku 1944

12, 17, i 82 pułk grenadierów, 31 pułk artylerii, 31 batalion pionierów, 31 batalion fizylierów, 31 oddział przeciwpancerny, 31 oddział łączności, 31 polowy batalion zapasowy

• Chris Bishop: Niemiecka piechota w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11-428-9.
• CzesławC. Grzelak CzesławC., HenrykH. Stańczyk HenrykH., Kampania polska 1939, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444 . Brak numerów stron w książce
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w, ISBN 3-89555-274-7.
• WernerW. Haupt WernerW., Kurlandia. Die vergessene Heeresgruppe 1944/45., Eggolsheim: Dörfler-Verl, [2007?], ISBN 978-3-89555-527-5, OCLC 220420282 . Brak numerów stron w książce
• TadeuszT. Jurga TadeuszT., Obrona Polski 1939, WaldemarW. Strzałkowski (oprac.), Warszawa: Pax, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818 . Brak numerów stron w książce
• Stahl Friedrich, Heereseinteilung 1939. Gliderung, Standorte und Kommandeure sämtlicher Einheiten des Friedensheeres am 3.1.1939 und die Kriegsliederung vom 1.9.1939; ISBN 978-3-89555-338-7, ISBN 3-89555-338-7.
• TadeuszT. Sawicki TadeuszT., Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państ. Wyd. Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737 . Brak numerów stron w książce
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol., ISBN 3-8289-0525-0.
• Piotr Zarzycki: Suplement do Września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.