376 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1942 |
Rozformowanie | 1943 (zniszczenie) |
Dowódcy | |
Pierwszy | gen. por. Alexander Edler von Daniels |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
376 Dywizja Piechoty (niem. 376. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w walkach na terytorium Związku Radzieckiego. Zniszczona pod Stalingradem.
Sformowana w Angoulême na terytorium okupowanej Francji na mocy rozkazu z 21 marca 1942, w 19. fali mobilizacyjnej przez VII Okręg Wojskowy. Po walkach na terytorium ZSRR w rejonie Charkowa, Biełgorodu i Kałacza została zamknięta w kotle stalingradzkim. W styczniu 1943 została zniszczona przez Armię Czerwoną[1].
Dowódcy dywizji
[edytuj | edytuj kod]- gen. por. Alexander Edler von Daniels 1 IV 1942 – 31 I 1943;
- płk Hans Kissel IV 1943 – IV 1943;
- gen. por. Arnold Szelinski IV 1943 – 9 XII 1943;
- gen. por. Otto Schwarz 11 XII 1943 – 4 IX 1944.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Skład w marcu 1942:
672., 673. i 767. pułk piechoty, 376. pułk artylerii, 376. batalion pionierów, 376. oddział rozpoznawczy, 376. oddział przeciwpancerny, 376. oddział łączności, 376. polowy batalion zapasowy;
- Skład w kwietniu 1943:
672., 673. i 767. pułk grenadierów, 376. pułk artylerii, 376. batalion pionierów, 376. oddział rozpoznawczy, 376. oddział przeciwpancerny, 376. oddział łącznośc;
- Skład w lipcu 1943:
672., 673. i 767. pułk grenadierów, 376. pułk artylerii, 376. batalion pionierów, 376. batalion fizylierów, 376. oddział przeciwpancerny, 376. oddział łączności, 376. polowy batalion zapasowy;
- Skład w styczniu 1944:
672. i 673. pułk grenadierów, 167. grupa dywizyjna (315. i 331. grupa pułkowa), 376. pułk artylerii (I./376., II./238., III./376. i IV./40. pułku artylerii), 376. batalion pionierów, 376. batalion fizylierów, 376. oddział przeciwpancerny, 376. oddział łączności, 376. polowy batalion zapasowy;
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 465.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;