19 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
19 Dywizja Piechoty (niem. 19. Infanterie-Division) – jedna z niemieckich dywizji piechoty, uczestniczyła m.in. w agresji na Polskę, Belgię i Francję.
Utworzona w październiku 1934 w Hanowerze jako VI Dowództwo Artylerii. Rok później przemianowana na dywizję piechoty. W trakcie agresji na Polskę atakowała ze Śląska w składzie XI Korpusu Armijnego 10 Armii (Grupa Armii Południe). Od grudnia 1939 roku na zachodzie, podczas agresji na francję w składzie Grupy Armii B atakowała przez Belgię, stacjonowała też w Paryżu. W październiku 1940 roku przekształcona w 19 Dywizję Pancerną.
Dowódcy dywizji
[edytuj | edytuj kod]- gen. por. Günther Schwantes
- gen. mjr Otto von Knobelsdorff
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- 59 pułk piechoty
- 73 pułk piechoty
- 74 pułk piechoty
- 19 pułk artylerii
- 19 batalion rozpoznawczy
- 19 batalion pionierów
- 19 batalion łączności