371 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | Ähren-Division |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
371 Dywizja Piechoty (niem. 371. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw Armii Czerwonej. Zniszczona pod Stalingradem.
Sformowana na poligonie Beverloo na mocy rozkazu z 17 lutego 1942 roku, w 19. fali mobilizacyjnej przez VI Okręg Wojskowy. Po przetransportowaniu na terytorium Związku Radzieckiego, uczestniczyła w walkach przeciw Armii Czerwonej. W styczniu 1943 roku gen. Stempel, dowodzący 371 DP poległ, a dywizja została zniszczona w czasie bitwy stalingradzkiej[1].
Dowódcy dywizji
[edytuj | edytuj kod]- gen. por. Richard Stempel 17 II 1942 – 26 I 1943;
- gen. por. Hermann Niehoff 1 IV 1943 – 10 VI 1943;
- płk Hans-Joachim Baurmeister 10 VI 1943 – 10 VII 1944;
- gen. por. Hermann Niehoff 10 VII 1944 – 2 III 1945;
- gen. mjr Rolf Scherenberg 2 III 1945 – 8 V 1945
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Skład w lutym 1942:
669., 670. i 671. pułk piechoty, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności;
- Skład w kwietniu 1942:
669., 670. i 671. pułk piechoty, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy;
- Skład w marcu 1943:
669., 670. i 671. pułk grenadierów, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy;
- Skład w maju 1943:
669., 670. i 671. pułk grenadierów, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. batalion fizylierów rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 465.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.