371 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

371 Dywizja Piechoty
371. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

17 lutego 1942

Rozformowanie

1943, 8 maja 1945

Nazwa wyróżniająca

Ähren-Division

Dowódcy
Pierwszy

Richard Stempel

Ostatni

Rolf Scherenberg

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

371 Dywizja Piechoty (niem. 371. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw Armii Czerwonej. Zniszczona pod Stalingradem.

Sformowana na poligonie Beverloo na mocy rozkazu z 17 lutego 1942 roku, w 19. fali mobilizacyjnej przez VI Okręg Wojskowy. Po przetransportowaniu na terytorium Związku Radzieckiego, uczestniczyła w walkach przeciw Armii Czerwonej. W styczniu 1943 roku gen. Stempel, dowodzący 371 DP poległ, a dywizja została zniszczona w czasie bitwy stalingradzkiej[1].

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • Skład w lutym 1942:

669., 670. i 671. pułk piechoty, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności;

  • Skład w kwietniu 1942:

669., 670. i 671. pułk piechoty, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy;

  • Skład w marcu 1943:

669., 670. i 671. pułk grenadierów, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. oddział rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy;

  • Skład w maju 1943:

669., 670. i 671. pułk grenadierów, 371. pułk artylerii, 371. batalion pionierów, 371. batalion fizylierów rozpoznawczy, 371. oddział przeciwpancerny, 371. oddział łączności, 371. polowy batalion zapasowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]