321 Dywizja Piechoty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 321 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 321 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

321 Dywizja Piechoty

321. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1940
Rozformowanie	1943
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Ludwig Löweneck
Ostatni	gen. mjr Georg Zwade
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Brunszwik (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

321 Dywizja Piechoty (niem. 321. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła gównie w walkach przeciw Armii Czerwonej.

Sformowana w rejonie Brunszwiku na mocy rozkazu z 16 grudnia 1940, w 13. fali mobilizacyjnej w XI Okręgu Wojskowym. W grudniu 1942 321 Dywizja Piechoty została przerzucona z terytorium okupowanej Francji do Związku Radzieckiego. Pod Briańskiem i Rochaczewem Armia Czerwona zadała jej ciężkie straty. W październiku 1943 praktycznie przestała istnieć. Po reorganizacji 2 listopada 1943 jej żołnierze zasilili 110 DP i 211 DP^[1].

• gen. por. Ludwig Löweneck 15 XII 1940 – 16 XI 1942;
• gen. mjr Wilhelm Thomas 16 XI 1942 – 28 VII 1943;
• płk Ulrich Liss 28 VII – 22 VIII 1943;
• płk Kurt Sievers 22 VIII 1943 – 23 IX 1943;
• gen. mjr Georg Zwade 23 IX 1943 – 2 XI 1943^[1].

• Struktura organizacyjna w grudniu 1940 roku:

588., 589. i 590. pułk piechoty, 321. pułk artylerii, 321. batalion pionierów, 321. oddział przeciwpancerny, 321. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w lutym 1943 roku:

588., 589. i 590. pułk grenadierów, 321. pułk artylerii, 321. batalion pionierów, 321. batalion fizylierów, 321. oddział przeciwpancerny, 321. oddział łączności, 321. polowy batalion zapasowy;

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;