281 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

281 Dywizja Piechoty

281. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1944
Dowódcy
Pierwszy	Generalleutnant Bruno Ortner
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Kurlandia (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

281 Dywizja Piechoty (niem. 281. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w Kurlandii przez II Okręg Wojskowy, na mocy rozkazu z 11 listopada 1944 roku, poza falą mobilizacyjną z 281 Dywizji Bezpieczeństwa (ochronnej).

• Struktura organizacyjna w styczniu 1945 roku:

322., 368. i 418. pułk grenadierów, 281. pułk artylerii, 281. batalion pionierów, 281. dywizyjna kompania fizylierów, 281. oddział łączności, 281. polowy batalion zapasowy.

• Generalleutnant Bruno Ortner (od 11 listopada 1944)
• Generalmajor Alois Windisch (od 30 lipca 1944)
• ponownie Ortner od 19 września 1944
• Oberst Schmidt (od 25 kwietnia 1945)

Po utworzeniu dywizję przerzucono z Kurlandii nad Wisłę. Brała udział w walkach odwrotowych z Prus przez Pomorze do Odry. Skapitulowała w maju 1945 r.

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 241-242. ISBN 978-83-11-11596-5.
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;

• Leksykon Wehrmachtu