68 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 68 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 68 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.
68 Dywizja Piechoty
68. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

26 sierpnia 1939

Rozformowanie

maj 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

VII Korpus Armijny
XXXXVIII Korpus Armijny[1]

68 Dywizja Piechoty(niem. 68. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja, uczestniczyła w agresji na Francję i ataku na Związek Radziecki.

Formowanie i walki

[edytuj | edytuj kod]

Sformowana na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939, w 2. fali mobilizacyjnej przez Infanterie – Kommandeur 3 w Gubinie w III Okręgu Wojskowym. W czasie ataku na Polskę w VII Korpusie Armijnym. Podczas agresji na Francję w 1940 prowadziła działania bojowe na linii Maginota. Razem z 15 DP i 71 DP próbowała odciąć i zdobyć grupę warowną La Ferte[2].

Od 22 czerwca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Rzadziecki. Brała udział w walkach przeciw Armii Czerwonej m.in. pod Kijowem i Żytomierzem oraz na Słowacji. Do niewoli Armii Czerwonej oddała się w maju 1945 na terytorium Czechosłowacji[3].

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]
  • gen. mjr Georg Braun 26 VIII 1939 – 14 XI 1941;
  • gen. por. Robert Meißner 16 XI 1941 – 24 I 1943;
  • gen. por. Hans Schmidt 24 I 1943 – 25 X 1943;
  • gen. por. Paul Scheuerpflug 25 X 1943 – 8 V 1945[a][3].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Skład w sierpniu 1939

169., 188. i 196. pułk piechoty, 168. pułk artylerii, 168. batalion pionierów, .168 oddział rozpoznawczy, 168. oddział przeciwpancerny, 168. oddział łączności, 168. polowy batalion zapasowy

Skład w listopadzie 1943

169., 188., 196. pułk grenadierów, 168. pułk artylerii, 168. batalion pionierów, 68. dywizyjny batalion fizylierów, 168. oddział przeciwpancerny, 168. oddział łączności, 168. polowy batalion zapasowy;

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Według części historyków ostatnim dowódcą 68 Dywizji Piechoty był Ernst Maisel, jednak większość źródeł to kwestionuje

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Urbanowicz (przew.) 1980 ↓, s. 133.
  2. ↑ Kaufmann i Kaufmann 2002 ↓, s. 135.
  3. ↑ a b Mitcham 2009 ↓, s. 123.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444.
  • Tadeusz Jurga, Obrona Polski 1939, Waldemar Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818.
  • J.E. Kaufmann, H.W. Kaufmann: Linia Maginota. Nie przejdzie nikt. Warszawa: 2002. ISBN 83-11-09453-5.
  • Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991;ISBN 3-89555-274-7;
  • Haupt Werner, Die Schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen., b.m.w 2005; ISBN 3-7909-0248-9;
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
  • Steblik Władysław, Armia Kraków 1939, Warszawa 1989;
  • Józef Urbanowicz (przew.): Wojskowy Przegląd Historyczny. Nr 1-2. 35 rocznica zwycięstwa nad faszyzmem. 25 lat Układu Warszawskiego. Warszawa: 1980.
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=68_Dywizja_Piechoty_(III_Rzesza)&oldid=75301078”