71 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 71 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 71 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

71 Dywizja Piechoty

71. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	26 sierpnia 1939
Rozformowanie	maj 1945
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja na Francję atak na Związek Radziecki
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH

71 Dywizja Piechoty (niem. 71. Infanterie-Division) − niemiecka dywizja piechoty, uczestniczyła w agresji na Francję i ataku na Związek Radziecki. Zniszczona pod Stalingradem.

Sformowana na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939, w 2. fali mobilizacyjnej przez Infanterie – Kommandeur 19 w Hildesheim w XI Okręgu Wojskowym. W czasie niemieckiej agresji na Polskę w 1939, stacjonowała w rejonie Saary. Natomiast podczas agresji na Francję w 1940 prowadziła działania bojowe na linii Maginota. Próbowała oskrzydlić i odciąć grupę warowną La Ferte^[1]. Po ataku na Związek Radziecki, została zniszczona przez Armię Czerwoną pod Stalingradem^[2].

• gen. mjr. Wolfgang Ziegler 26 VIII 1939 – 15 X 1939;
• gen. mjr./gen. por. Karl Weisenberg 15 X 1939 – 15 II 1941;
• gen. mjr. Friedrich Herrlein 15 II 1941 – 28 III 1941;
• gen. mjr./gen.por. Alexander von Hartmann 28 III 1941 – 26 I 1943;
• gen. mjr. Fritz Roske 26 I 1943 – 31 I 1943;
• gen. por. Raapke 14 III 1943 – 1 I 1945;
• gen. mjr Eberhard von Schuckmann 1 I 1945 – 8 V 1945.

• Skład w sierpniu 1939:

191., 194. i 211. pułk piechoty, 171. pułk artylerii, 171. batalion pionierów, 171. oddział rozpoznawczy, 171. oddział przeciwpancerny, 171. oddział łączności, 171. polowy batalion zapasowy;

• Skład w lutym 1943:

191., 194. i 211. pułk grenadierów, 171. pułk artylerii, 171. batalion pionierów, 171. oddział przeciwpancerny, 171. oddział łączności, 171. polowy batalion zapasowy;

• Skład w lutym 1943:

191., 194. i 211. pułk grenadierów, 171. pułk artylerii, 171. batalion pionierów, 71.dywizyjny batalion fizylierów, 171. oddział przeciwpancerny, 171. oddział łączności, 171. polowy batalion zapasowy;

• AntonyA. Beevor AntonyA., Stalingrad, StanisławS. Głąbiński (tłum.), Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628 . Brak numerów stron w książce
• Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
• Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division; Friedberg i b.d.w; ISBN 3-89555-274-7;
• Haupt Werner, Kijew. Die größte Kesselschlacht der Geschichte; Friedberg i b.r.w; ISBN 978-3-89555-526-8;
• Haupt Werner, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945, b.m.w 1998; ISBN 0-7643-0385-6;
• Kaczmarek Kazimierz Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985;
• J.E. Kaufmann, H.W. Kaufmann: Linia Maginota. Nie przejdzie nikt. Warszawa: 2002. ISBN 83-11-09453-5.
• TadeuszT. Konecki TadeuszT., Stalingrad, Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441 . Brak numerów stron w książce
• Piekałkiewicz Janusz Stalinrad. Anatomia bitwy; Warszawa 1995; ISBN 83-86510-42-0
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
• Solarz Jacek, Stalingrad 1942-1943 Warszawa-Kraków 1996; ISBN 83-86209-81-X;
• Wagner Carl, Die Heeresgruppe Süd. Der Kampfe im Süden der Ostfront 1941 - 1942 b.m.w i b.r.w; ISBN 3-7909-0143-1;