311 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 311 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 311 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

311 Dywizja Piechoty

311. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1940
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Albrecht Brand
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Giżycko (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

311 Dywizja Piechoty (niem. 311. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

311 Dywizja Piechoty sformowana została w Giżycku na mocy rozkazu z 1 listopada 1939, poza falą mobilizacyjną w I Okręgu Wojskowym. Służyli w niej głównie żołnierze Landwehry uczestniczący we wrześniu 1939 w agresji na Polskę a ramach Grupy Branda i Brygady Giżycko. W czerwcu 1940 311 DP została przeniesiona na poligon Grafenwohr w Bawarii. W czasie jej pobytu na poligonie żołnierzy starszych roczników zwolniono do cywila a dywizję rozwiązano^[1].

• gen. por. Albrecht Brand, od 1 listopada 1939
• gen. por. Paul Gerhard, od 10 listopada 1939^[1].

• Struktura organizacyjna w listopadzie 1939 roku:

152., 161. i 162. pułk piechoty Landwehry, 161. pułk artylerii Landwehry, 161. batalion pionierów Landwehry, 311. oddział rozpoznawczy, 131. oddział łączności Landwehry;

• Struktura organizacyjna w grudniu 1939 roku:

152., 161. i 162. pułk piechoty Landwehry, 311. pułk artylerii, 161. batalion pionierów Landwehry, 311. oddział rozpoznawczy Landwehry, 131. oddział łączności Landwehry;

• Struktura organizacyjna w marcu 1940 roku:

247., 249. i 250. pułk piechoty, 311. pułk artylerii, 341. batalion pionierów, 341. oddział rozpoznawczy, 341. oddział łączności, 341. polowy batalion zapasowy;

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;