52 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

52 Dywizja Piechoty
52 Polna Dywizja Szkoleniowa

52. Infanterie-Division
52. Feldausbildungs-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	26 sierpnia 1939
Rozformowanie	12 kwietnia 1944
Tradycje
Kontynuacja	52 Dywizja Bezpieczeństwa
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wermacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Multimedia w Wikimedia Commons

52 Dywizja Piechoty (niem. 52. Infanterie-Division) – jedna z niemieckich dywizji piechoty z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Francję i Norwegię oraz w ataku na Związek Radziecki.

Dywizję utworzono na bazie kadr dostarczonych przez 29., 9. i 15 Dywizję Piechoty. Jednostka walczyła we Francji i brała udział w inwazji na Norwegię. Od czerwca 1941 r. znajdowała się w składzie Grupie Armii Środek i walczyła o Bobrujsk, Briańsk i Moskwę. Na froncie przebywała do jesieni 1943, gdy mocno zniszczona została wycofana spod Smoleńska^[1].

52 Dywizja Piechoty nie została odbudowana, 3 grudnia 1943 przekształcono ją w 52 Polną Dywizję Szkoleniową (52. Feldausbildungs-Division), którą 12 kwietnia 1944 rozwiązano jako jednostkę bojową. Sztab dywizji przeniesiono do Grupy Armii Północ w celu sformowania 52 Dywizji Bezpieczeństwa^[2].

• gen. mjr Karl-Adolf Hollidt
• gen. por. Hans Jürgen von Arnim
• gen. por. Lothar Rendulic
• gen. por. Rudolf Peschel
• gen. mjr Albert Newiger - dowodził dywizją szkolną

• Skład w sierpniu 1939:

163., 181. i 205 pułk piechoty, 152. pułk artylerii, 152 batalion rozpoznawczy, 152 batalion przeciwpancerny, 152 batalion inżynieryjny, 152 batalion łączności, dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe.

• Skład w grudniu 1943:

565., 556. i 567 pułk grenadierów.

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 107-108. ISBN 978-83-11-11596-5.