8 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Flaga Francji

8 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów (8 Pułk Lekkokonny) – polska jednostka kawaleryjska na żołdzie francuskim.

Utworzony dekretem z dnia 7 lutego 1811 roku jako 2 Pułk Ułanów Nadwiślańskich, nazywany 8 pułkiem ułanów francusko-polskich (chevau-légers lanciers) 18 kwietnia 1812. 15 lipca tegoż roku przemianowany na 8 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów^[1].

Dowódcy

płk Tomasz Andrzej Łubieński (7 lutego 1811).

Bitwy i potyczki

Krasny (14 listopada 1812), nad rzeką Berezyną (28 listopada 1812), Bautzen (20 maja 1813) i Kulm (30 sierpnia 1813).

Zobacz też

Przypisy

↑ Pachoński 1966 ↓, s. 336.

Bibliografia

Robert Bielecki, Wielka Armia Napoleona, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1995, ISBN 83-11-09889-1.
Marian Brandys, Kozietulski i inni
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Jan Pachoński: Wojskowość polska w dobie legionów i Księstwa Warszawskiego 1795-1815. W: Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Tom II (1648-1864). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1966.

[CITEREFPachoński1966336-1] Pachoński 1966 ↓, s. 336.

[1]

I Korpus II Korpus III Korpus IV Korpus (włoski) V Korpus VI Korpus VII Korpus (saski) VIII Korpus (wirtemberski) IX Korpus X Korpus XI Korpus XII Korpus XIII Korpus XIV Korpus Austriacki Korpus Pomocniczy
I Korpus Jazdy Odwodowej II Korpus Jazdy Odwodowej III Korpus Jazdy Odwodowej IV Korpus Jazdy Odwodowej V Korpus Jazdy Odwodowej
Działania zbrojne	IV koalicja antyfrancuska (1806-1807) Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii (1808-1814) V koalicja antyfrancuska (1808-1809) Inwazja na Rosję (1812) VI koalicja antyfrancuska (1812-1814)