Abihu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Abihu

Uśmiercenie Nadaba i Abihu, James Tissot
Występowanie	Księga Wyjścia Księga Kapłańska Księga Liczb 1 Księga Kronik
Rodzina
Ojciec	Aaron
Matka	Eliszeba
Rodzeństwo	Nadab, Eleazar, Itamar
Dzieci	nie miał synów
Hasło w Wikisłowniku

Abihu (hebr. אביהוא, on jest ojcem) – postać biblijna ze Starego Testamentu (Księga Wyjścia), syn Aarona i Eliszeby.

Urodził się w Egipcie, skąd wyszedł z całym narodem izraelskim. Miał trzech braci: Nadaba, Eleazara i Itamara. Ze swym starszym bratem Nadebem i 70 innymi Izraelitami oraz Aaronem i Mojżeszem został wezwany na górę Synaj, gdzie ujrzał wizję Jahwe. Wraz z ojcem i braćmi został wprowadzony na urząd kapłański. Najprawdopodobniej na drugi dzień po tej uroczystości Abihu i jego brat Nadab dopuścili się poważnego wykroczenia, ofiarując niedozwolony ogień i zostali za to zabici przez ogień od Jahwe, a potem ich ciała wyniesiono za obóz. Aaronowi oraz dwom pozostałym braciom Bóg zabronił obchodzić żałobę po swych bliskich, których zgładził spośród zgromadzenia.

• Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].