Adam (Góry Orlickie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok na wzniesienie od strony południowo-wschodniej z północnego zbocza Granicznego Wierchu. | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość | 765 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów | |
50°06′42,95″N 16°36′16,73″E/50,111931 16,604647 |
Adam (niem. Adamsberg, czes. Adam), 765 m n.p.m. – wzniesienie w Górach Orlickich w Sudetach Środkowych. Leży na europejskim dziale wodnym pomiędzy zlewiskami Morza Bałtyckiego i Morza Północnego.
Wzniesienie położone w Sudetach Środkowych, w południowo-wschodniej części Grzbietu Głównego Gór Orlickich zwanym Czeskim Grzebieniem, przechodzącego przez Orlicę w kierunku północno-zachodnim, rozdzielającym dorzecza Dzikiej Orlicy i Nysy Kłodzkiej. Wznosi się około 3,4 km na zachód od centrum Kamieńczyka
Kopulaste wzniesienie o płaskim wyraźnie zaznaczonym wierzchołku i dość stromo opadających zboczach. Zbocze północne jest krótkie i nieco łagodniejsze, które przez Pastvinská vrchovina oddziela wzniesienie od wzniesienia Kamyk położonego po polskiej stronie. Wzniesienie stanowi wyraźną kulminacją pomiędzy dolinami rzek: Vitanovskýego potoku na południu i Orlički na północy jest najwyższym wzniesieniem w najniższej południowo-wschodniej części Gór Orlickich. Wyrasta z najdłuższego Grzbietu Głównego, ciągnącego się od północnego zachodu przez Orlicę, Wielką Desztnę w kierunku południowo-wschodnim. Południowe zbocze wraz ze szczytem porasta las świerkowy z domieszką liściastego drzewostanu, natomiast wschodnie i północne zbocze zajmują użytki rolne i łąki. Wzniesienie zbudowane jest z łupków łyszczykowych z wkładkami wapieni krystalicznych należących do metamorfiku bystrzycko-orlickiego. Południowo-zachodnim zboczem poniżej szczytu, w kierunku od południowego wschodu na północny zachód, rozciąga się system ciężkich fortyfikacji i obiektów fortu artyleryjskiej Grupy warownej Adam[1]. Zbudowanego przed II wojną światową, w celu obrony ówczesnej rubieży przed Niemcami[2]. Twierdza jest ciągle używana przez Armię Republiki Czeskiej. W zamkniętej przestrzeni w późniejszym okresie wzniesiono dodatkowe obiekty wojskowe, oraz maszt 22 kV na wschodnim stoku wzniesienia. Południowym zboczem około 50 metrów poniżej szczytu trawersuje leśna asfaltowa droga prowadząca z Pastvin, którą wykonano w celu budowy artyleryjskiej Grupy warownej Adam w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku. W późniejszym okresie drogę przedłużono do drogi II/311. Na północ od szczytu położona jest czeska miejscowość České Petrovice, a u południowo-wschodniego podnóża rozciąga się miejscowość Petrovičky. Położenie góry na południowo-wschodnim skraju Gór Orlickich, oraz rozległy kopulasty kształt czynią górę rozpoznawalną w terenie.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]- Przez wzniesienie nie prowadzi szlak turystyczny, górna część wzniesienia jest niedostępna dla ruchu publicznego, stanowi obiekt wojskowy.
- Na północnym zboczu powyżej miejscowości České Petrovíce wykonany jest stok narciarski z wyciągiem narciarskim w pobliżu którego stoi kaplica Adama.
- Szczyt wzniesienia położony jest około 1850 metrów na zachód od byłego turystycznego przejścia granicznego na polsko-czeskiej granicy.
- Wschodnie i północne zbocze stanowi punkt widokowy z panoramą na Góry Orlickie, Masyw Śnieżnika i Góry Bystrzyckie.
- Widok na kościół
- Bunkier Grupy "Adam"
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bytrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
- M. Gałowski; Przewodnik turystyczny: Góry Bystrzyckie i Orlickie; Ofic. Wydawnicza „Brama”; Kłodzko 2007 r.; ISBN 978-83-60549-04-9.
- S. Namysł; mapa turystyczna; Góry Bystrzyckie i Orlickie; skala 1:40 000; Wyd. „Plan”; Wrocław 2004 r.; ISBN 8388049705.
- K.Radwański, M.Szymczak; Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie; Wyd. ExpressMap; Warszawa 2008 r.; ISBN 83-60120-64-1.
- W.Brygier. T.Dudziak, Ziemia Kłodzka, Przewodnik dla prawdziwego turysty, Wyd. Ofic. Wyd. „Rewasz”, Pruszków 2010 r.; ISBN 978-83-89188-95-3 (str. 183).