n.p.m. – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oznaczenie wysokości n.p.m.

Skrót n.p.m.nad poziomem morza – używany jest przy mierzeniu wysokości bezwzględnej danego obiektu na Ziemi. Wielkość ta wyrażona jest najczęściej w metrach (m n.p.m.) i określa wysokość nad punktem odniesienia, którym jest średni poziom morza (p.m.).

Biorąc pod uwagę, że Ziemia nie jest idealną kulą, oraz to, że średnie poziomy poszczególnych mórz i oceanów są różne, problemem staje się, co uznać za „poziom morza”. W Polsce poziomem odniesienia jest średni poziom Bałtyku w rosyjskiej miejscowości Kronsztad na wyspie Kotlin koło Petersburga (geodezyjny układ wysokościowy PL-KRON86-NH)[1]. W roku 2012 wprowadzono geodezyjny układ wysokościowy PL-EVRF2007-NH oparty na średnim poziomie Morza Północnego w Amsterdamie[2]. Zgodnie z rozporządzeniem z 2019 roku układ PL-KRON86-NH mógł być stosowany w Polsce nie dłużej niż do 31 grudnia 2023 roku[3]. W lotnictwie na oznaczenie wysokości nad poziomem morza używa się angielskiego skrótu AMSL (ang. Above Mean Sea Level).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2000 r. nr 70, poz. 821).
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 października 2012 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2024 r. poz. 342).
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2494).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]