Adam Eustachiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Eustachiewicz
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Pełne imię i nazwisko

Adam Karol Marian Eustachiewicz

Data i miejsce urodzenia

5 września 1895
Chodorów

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1973
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

od 1915

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 pułk piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku do spraw liniowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons
Ppłk Adam Eustachiewicz

Adam Karol Marian Eustachiewicz[1] (ur. 5 września 1895 w Chodorowie, zm. 25 sierpnia 1973 we Wrocławiu) – podpułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 września 1895 w Chodorowie, w ówczesnym powiecie bóbreckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Władysława, nauczyciela, kierownika szkoły powszechnej, i Marii z Rotów[2][3][1]. Był młodszym bratem Kazimierza (1893–1962). Ukończył szkołę powszechną w rodzinnym mieście[4]. Od roku szkolnego 1906/1907 uczęszczał do c. k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach[5][6][7][4]. Następnie kontynuował naukę w c. k. Gimnazjum VIII we Lwowie[4][8]. Tam w 1914 zdał maturę[4][9].

15 lipca 1915 wstąpił do Legionów Polskich[10]. Walczył w szeregach 4. kompanii 6 pułku piechoty, początkowo jako szeregowiec, a następnie sekcyjny[11]. 4 sierpnia 1916 pod Rudką Miryńską został ranny[12][13]. We wrześniu 1917, w następstwie kryzysu przysięgowego, został zatrzymany i osadzony w areszcie śledczym w Przemyślu jako jeden „przywódców buntu przeciwko służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym”[14]. 22 listopada 1917 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i skierowany do jednego z batalionów zapasowych[15][11]. Po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy został wysłany na front serbski[11]. Służbę w armii zaborczej zakończył 1 listopada 1918[15].

W grudniu 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów, w którym awansował na sierżanta i dowodził plutonem[16]. 2 sierpnia 1919 został mianowany z dniem 1 sierpnia 1919 podporucznikiem w piechocie[17]. Jako oficer nadal dowodził plutonem, a później pełnił obowiązki adiutanta batalionu i dowodził kompanią[16]. 23 maja 1920 dowódca 6 pp Leg. major Bolesław Popowicz we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:

Dnia 11 V podczas atakowania wsi Pogrjeby jako dowódca plutonu 10. kompanii 6 pp Leg. prowadził okrążający atak na przeważającego nieprzyjaciela. Po zajęciu Pogrjebów nieprzyjaciel usiłował za wszelką cenę [zniszczyć] słabą załogę broniącą się na południowo-wschodnim krańcu wsi – równocześnie obchodząc wieś ze strony wschodniej. Ppor. Eustachiewicz rzuca się z brawurą z kilkunastu żołnierzami do kontrataku, wypiera ze wsi silniejszego nieprzyjaciela, lecz w tym czasie pada dwukrotnie ranny[18].

25 czerwca 1920 pod Pergą został ranny po raz trzeci[19]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[20]. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 6 pp Leg.[21] Wiosną 1922 został formalnie przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w służbie czynnej, w macierzystym pułku[22][23].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1537. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[24]. 23 sierpnia 1924 został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[25][26]. Później został przeniesiony do 49 pułku piechoty w Kołomyi na stanowisko dowódcy kompanii strzeleckiej[11][27], a następnie przesunięty na stanowisko adiutanta pułku[11]. Był także przydzielony do Dowództwa 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie na stanowisko I oficera sztabu[11]. W kwietniu 1928 został zwolniony ze stanowiska oficera przysposobienia wojskowego pułku[28], a w lipcu tego roku przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy kompanii[29][11]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 75. lokatą[30][31]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[32]. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[33][34]. W październiku 1932 został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu na stanowisko kwatermistrza[35]. W tym czasie obowiązki służbowe łączył z funkcją przewodniczącego miejscowego „Koła Szóstaków”[36]. W 1937 został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Sarnach[11]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[31][37]. W czerwcu 1938 został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[11][38]. We wrześniu 1939 przebywał w Ośrodku Zapasowym 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach[39].

7 października 1939, w drodze do Lublina, dostał się do niewoli niemieckiej[4]. Do 29 kwietnia 1945 przebywał w Oflagu VII A Murnau[40]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i 5 września 1945 został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Biała Podlaska[39]. 4 października 1945 przybył do 7 pułku piechoty i został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy pułku do spraw liniowych[41]. W 1948 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Wojskowego Nr IV we Wrocławiu na stanowisku starszego pomocnika szefa Wydziału VII Wyszkolenia Bojowego[42]. Zmarł 25 sierpnia 1973 i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim[10] (pole 4, grób 40, rząd 13)[43].

W 1927 ożenił się z Heleną z Bielskich (1902–1953), z którą miał syna Stanisława Jerzego (1928–2016)[19][3][43].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Sprawozdanie 1914 ↓, s. 67.
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 4, 7.
  4. ↑ a b c d e Kolekcja 2 ↓, s. 7.
  5. ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 78, ukończył naukę w klasie Ia.
  6. ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 91, ukończył naukę w klasie IIa.
  7. ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 109, ukończył naukę w klasie Va.
  8. ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 107, ukończył naukę w klasie VIIb.
  9. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 67, 83, ukończył naukę w klasie VIIIb.
  10. ↑ a b Żołnierze Niepodległości : Eustachiewicz Adam. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-08-05].
  11. ↑ a b c d e f g h i Kolekcja 2 ↓, s. 5.
  12. ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 7.
  13. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, tu 3 sierpnia 1916.
  14. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 562.
  15. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
  16. ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 5, 6.
  17. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919, poz. 3130.
  18. ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
  19. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 198.
  21. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 40.
  22. ↑ Trzecia lista 1922 ↓, s. 3.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 141.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 483.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924, s. 482.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 136, 365, 1677.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 63, 200.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 125.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 219.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 106.
  31. ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 467.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 188.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 343.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 596.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 415.
  36. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 603.
  37. ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
  38. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 588.
  39. ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 4, 5.
  40. ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 5, 7.
  41. ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 13.
  42. ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 2.
  43. ↑ a b Eustachiewicz. Zarząd Cmentarzy Komunalnych we Wrocławiu. [dostęp 2023-09-05]..
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921, s. 341.
  45. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 165.
  46. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  47. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 169, 185.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 684.
  49. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 239.
  50. ↑ Kolekcja ↓, s. 11–15.
  51. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 203.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Eustachiewicz&oldid=71674758”