French
DeutschAdam Felczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podporucznik rezerwy żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918 – ok.1921, 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
   | |
Adam Jan Felczyński (ur. 15 lipca 1902 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski prawnik, członek Polskiej Organizacji Wojskowej i podporucznik rezerwy żandarmerii Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 15 lipca 1902 w Warszawie w rodzinie Adama i Franciszki z Łaszkiewiczów. W 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 roku, jako ochotnik, walczył na wojnie z bolszewikami w szeregach 4 pułku artylerii polowej. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”. W 1927 roku złożył maturę w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we Włocławku.
Od 6 października 1930 roku do 28 czerwca 1931 roku był słuchaczem XI Kursu batalionu podchorążych rezerwy piechoty nr 7 w Śremie (kompania ciężkich karabinów maszynowych)[1]. W 1933 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Awansował na podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 1408. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał wówczas przydział mobilizacyjny do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[2]. W 1936 roku odbył z wynikiem dobrym trzymiesięczny kurs w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu. Po ukończeniu kursu otrzymał przydział mobilizacyjny do 3 dywizjonu żandarmerii w Grodnie. W 1938 roku mieszkał w Wilnie przy ulicy Zawalnej 30. Pracował w miejscowym sądownictwie. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do 3 dywizjonu żandarmerii i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu pieszego żandarmerii nr 1 w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik pamiątkowy XI. Kursu Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie 1930-1931, oprac. zb. pod red. Józefa Bendkowskiego, Drukarnia Św. Wojciecha w Poznaniu, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 100, 422.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- Wanda Roman, Żandarmi polscy zamordowani na Wschodzie. Wrzesień 1939 - maj 1940, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (157), Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, Warszawa 1996, ISSN 0043-7182.
- Janina Snitko-Rzeszut, Adam Jan Felczyński w: Pro Memoria, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (157), Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, Warszawa 1996, ISSN 0043-7182.