French
DeutschPolski Cmentarz Wojenny w Katyniu – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ cmentarza | wojskowy |
| Wyznanie | ekumeniczny |
| Powierzchnia cmentarza | 1,4 ha |
| Data otwarcia | 28 lipca 2000[1] |
| Zarządca | |
| Architekt | |
Położenie na mapie obwodu smoleńskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 54°46′24,74″N 31°47′16,92″E/54,773539 31,788033 | |
| Strona internetowa | |
Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu – polski cmentarz wojskowy w Gniezdowie wzniesiony w latach 1999–2000 w miejscu spoczynku części ofiar zbrodni katyńskiej według projektu Zdzisława Pidka[2][3][4] i Andrzeja Sołygi[2][3][4] oraz Wiesława i Jacka Synakiewiczów[4].
Cmentarz powstał z inicjatywy Federacji Rodzin Katyńskich jako drugi z czterech założonych w latach 2000–2012 roku miejsc pochówku ofiar zbrodni katyńskiej (inauguracja 28 lipca 2000[5]), przy czym pozostałe to jedyny o tej nazwie i takim rozszerzonym charakterze Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie (4 302 Polaków i 2 746 obywateli radzieckich, inauguracja 17 czerwca 2000), Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje (6 300 osób, inauguracja 2 września 2000) i Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni (3 435 osób, inauguracja 21 września 2012). Na swój cmentarz czekają jeszcze nieodnalezieni katyńczycy z tzw. Białoruskiej Listy Katyńskiej (3 870 osób).
Na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu spoczywa 4 421 oficerów i podchorążych Wojska Polskiego, jeńców wojennych z obozu w Kozielsku zamordowanych w 1940 przez NKWD. Byli oni przewożeni pociągami do stacji kolejowej Gniezdowo, a następnie zabijani w Katyniu.
W 2000 ukazała się księga cmentarna cmentarza wojennego w Katyniu zawierająca listę pochowanych tam ofiar zbrodni katyńskiej wraz z krótkimi biogramami (łącznie 4 406 nazwisk)[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Katyń: Otwarcie polskiego cmentarza wojennego. fakty.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]., Interia.pl, 28 lipca 2000. [dostęp 10 kwietnia 2010]
- ↑ a b Katyń | Federacja Rodzin Katyńskich [online], www.federacja-katyn.org.pl [dostęp 2017-06-12] (pol.).
- ↑ a b Geografia Zbrodni [online] [dostęp 2017-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-07].
- ↑ a b c Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu | Historia Wojskowa [online], phw.org.pl [dostęp 2017-06-12] (pol.).
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Katyń : księga cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Janina Snitko-Rzeszut (red.). Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. [dostęp 2015-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 stycznia 2015)].
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. [dostęp 2015-01-10].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu katyn.ipn.gov.pl [dostęp 2024-06-14]
- Relacja z ekshumacji w Charkowie, Katyniu i Miednoje: Studio Filmowe Kronika: Nie Zabijaj (1991) - [Katyń, Miednoje, Charków]. www.youtube.com, 1991. [dostęp 2024-06-14]. (pol. • ang.).
- Wirtualne odwiedziny na wszystkich czterech cmentarzach, w Katyniu, Miednoje, Charkowie i Kijowie-Bykowni: Centrum Dialogu im. Juliusza Mieroszewskiego i MKiDN: Cmentarze katyńskie. katynpromemoria.pl. [dostęp 2024-06-14]. (pol. • ang. • ros.).
- Strona cmentarza (wersja archiwalna)
]]