Adiabene – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adiabene
15–116
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Arbela

Data likwidacji

116 r. n.e.

Władca

Meharaspes

Mapa opisywanego kraju
Armenia za czasów Tigranesa II
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Adiabene”
36,191111°N 44,009167°E/36,191111 44,009167

Adiabene (aram. Hadyab) – starożytna nazwa obszaru między Wielkim i Małym Zabem, a także terenów przyległych od północy, z głównym miastem Arbelą. Adiabene wchodziła w skład Asyrii. W I w. p.n.e., jako państewko zależne od Partów, rządzone było przez lokalną dynastię. Jak podaje Józef Flawiusz[1] jej władca o imieniu Izates przeszedł w I w.n.e. na judaizm[2]. W 116 r. n.e. zdobyta przez cesarza Trajana, stała się rzymską prowincją Asyrią. Autonomię przywrócił jej Hadrian. Często najeżdżali ją Rzymianie w trakcie wypraw wojennych przeciw Partom. W czasach Sasanidów (224–651 n.e.) istniały na tym terenie liczne gminy nestoriańskie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, t. 2, XX, 2., Warszawa 1993, s. 859–862.
  2. Gottheil Richard, „Adiabene”, Jewish Encyclopedia (dostęp: 2 maja 2019).
  3. Bishops of Adiabene (Biskupi Abadniene) -www.nestorian.org (eng).