French
DeutschAdolf Momot – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 22 sierpnia 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 kwietnia 2005 |
| Zawód, zajęcie | poeta, prozaik |
| Narodowość |
Adolf Momot (ur. 22 sierpnia 1931 w Hamerni, zm. 6 kwietnia 2005 w Szczecinie[1]) – polski poeta i prozaik.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W czasie okupacji służył w Armii Krajowej. Po wojnie był represjonowany i więziony przez władze komunistyczne do 1950 roku. Od 1952 roku mieszkał w Szczecinie.
Ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Nauczycielskiej, studiował na UAM.
W 1959 roku debiutował jako poeta na łamach prasy literackiej. Otrzymał nagrodę im. Stanisława Piętaka za powieść Tyle słońca w 1967 roku.
Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[1].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Twarze (1964)
- Korzenie (1965)
- Tyle słońca (1966)
- Miodowy miesiąc (1968)
- Wyjść z cienia drzewa (1969)
- Mrowisko (1971)
- Sędzia główny (1979)
- Zabieg (Wydawnictwo Pojezierze, Olsztyn 1981)
- Nie lubię białych skwarków (1983)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Groby zasłużonych Szczecinian. Adolf Momot. [dostęp 2012-06-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.