Aglutynacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aglutynacja – jeden z odczynów immunologicznych, polegający na zlepianiu antygenów upostaciowanych (np. bakterii lub krwinek) pod wpływem swoistej surowicy krwi oraz znajdujących się w niej specyficznych przeciwciał – aglutynin. Proces ten przebiega dwuetapowo: na początku następuje swoiste związanie antygenu z przeciwciałem, a następnie nieswoiste wykłaczanie, zachodzące pod wpływem elektrolitów.

Aglutynacja jest wykorzystywana na szeroką skalę w celach: określania grupy krwi, wykrywania przeciwciał na znane antygeny, identyfikacji antygenów przy użyciu znanych przeciwciał, a także do oznaczania miana (liczebności) przeciwciał.

Aglutynacja trombocytów (płytek krwi) to hemaglutynacja.

Bibliografia

Mała encyklopedia medycyny. Wyd. IV. T. I: A–G. Warszawa: PWN, 1988, s. 19. ISBN 83-01-08835-4.
aglutynacja, [w:] Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 9, ISBN 978-83-01-16529-1 .
hemaglutynacja, [w:] Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 51, ISBN 978-83-01-16530-7 .
Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 26. ISBN 83-89242-01-X.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.