Agutiowate – Wikipedia, wolna encyklopedia

Agutiowate
Dasyproctidae
Bonaparte, 1832[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – aguti czarny (Dasyprocta fuliginosa)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Cavioidea

Rodzina

agutiowate

Typ nomenklatoryczny

Dasyprocta Illiger, 1811

Synonimy
Rodzaje

10 rodzajów (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Agutiowate[9] (Dasyproctidae) – rodzina ssaków z infrarzędu jeżozwierzokształtnych (Hystrignathi) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia). Obejmuje 2 współcześnie żyjące rodzaje z 13 gatunkami znanych pod nazwami aguti i akuczi. Kopalne formy znalezione i znane od okresu oligocenu.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki występujące w Ameryce Środkowej i Południowej, w lasach, na sawannach i polach[10][11]. Niektóre introdukowano w Indiach Zachodnich.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Mają wydłużone ciało, krótkie okrągłe uszy, worki policzkowe, długie kończyny zakończone pazurami w kształcie kopyt.

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Żyją w lasach tropikalnych oraz na sawannach, gdzie kopią nory. Często wyrządzają szkody na polach uprawnych, bywają szkodnikami plantacji trzciny cukrowej i bananów.

Głównie roślinożerne, choć nie gardzą także drobnymi bezkręgowcami (mięczakami, skorupiakami).

Ciąża trwa około 3 miesięcy, rodzi się od 2 do 4 młodych. Młode rodzą się z otwartymi oczami, bardzo zaawansowane w rozwoju.

Najbardziej znane gatunki: aguti oliwkowy, aguti złocisty.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Nazwą aguti określane są gryzonie z rodzajów Dasyprocta i Agouti. Jednak klasyfikacja tych rodzajów jest dyskutowana. Większość systematyków zalicza do agutiowatych dwa współcześnie występujące rodzaje[12][10][9]:

natomiast rodzaj Agouti jest czasami wyodrębniany jako rodzina Agoutidae[13] lub rodzina Cuniculidae (z rodzajem Cuniculus jako synonim Agouti)[14], podrodzina Agoutinae[15] lub Cuniculinae[16].

Opisano również rodzaje wymarłe[17]:

  1. Definiacja taksonu nie opiera się na nazwie rodzajowej.
  2. Typ nomenklatoryczny: Chloromys G. Cuvier, 1817 (= Dasyprocta Illiger, 1811).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ch.-L. Bonaparte: Saggio di una distribuzione metodica degli animali vertebrati. Roma: Antonio Boulzaler, 1831, s. 128. (wł.).
  2. J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 341, 1825. (ang.). 
  3. Ch.H. Smith: Introduction to Mammalia. W: W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 15: Mammalia. Edinburgh: W.H. Lizars, 1842, s. 307. (ang.).
  4. P. Gervais: Dictionnaire universel d’histoire naturelle: résumant et complétant tous les faits présentés par les encyclopédies, les anciens dictionnaires scientifiques, les Oeuvres complètes de Buffon, et les meilleurs traités spéciaux sur les diverses branches des sciences nautrelles; donnant la description des etres et des divers phénomènes de la nature, l’étymologie et la définition des noms scientifiques, et les principales applications des corps organiques et inorganiques à l’agriculture, à la médecine, aux arts industriels, etc. T. 11. Paris: MM. Renard, 1848, s. 204. (fr.).
  5. P. Gervais: Zoologie et paléontologie françaises (animaux vertébrés): ou nouvelles recherches sur les animaux vivants et fossiles de la France. T. 1: Contenant l’énumération méthodique et descriptive des espèces ainsi que les principes de leur distribution géographique et paléontologique. Paris: Arthus Bertrand, 1848–1852, s. 18. (fr.).
  6. J.F. von Brandt. Beiträge zur nähern Kenntniss der Säugethiere Russland’s. 5. Abhandlung: Unlersuchungen uber die craniologischen Entwickelungsstufen und die davon herzuleiteten Yerwandtschaften und Classificationen der Nager der Jetztzeit, mit besonderer Beziehung auf die Gattung Castor. 2. Theil: Craniologische Charakteristik der einzeluen Nagergruppen. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série. Seconde partie. Sciences naturelles. 7 (2), s. 280, 1855. (niem.). 
  7. S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 566. (ang.).
  8. E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clx. (niem.).
  9. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  10. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 554–556. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  11. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Family Dasyproctidae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-18].
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-16]. (ang.).
  13. Husson, 1978 i Cabrera, 1961
  14. Ellerman, 1940
  15. Hall, 1981
  16. Starrett, 1967
  17. J.S. Zijlstra, Dasyproctidae Bonaparte, 1832, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-16] (ang.).
  18. M.G. Vucetich. Un nuevo Dasyproctidae (Rodentia, Caviomorpha) de la Edad Friasense (Mioceno tardío) de Patagonia. „Ameghiniana”. 14 (1–4), s. 216, 1979. (hiszp.). 
  19. O.C. Bertrand, J.J. Flynn, D.A. Croft & A.R. Wyss. Two new taxa (Caviomorpha, Rodentia) from the Early Oligocene Tinguiririca fauna (Chile). „American Museum Novitates”. 3750, s. 8, 2012. (ang.). 
  20. A.G. Kramarz. Un nuevo Dasyproctidae (Rodentia, Caviomorpha) del Mioceno inferior de Patagonia. „Ameghiniana”. 35 (2), s. 141, 1998. (hiszp.). 
  21. R.J. Hoffstetter & R. Lavocat. Découverte dans le Déséadien de Bolivia de genres pentalophodontes appuyant les affinités africaines des Rongeurs Caviomorphes. „Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des sciences”. Série D: Sciences naturelles. 271, s. 172, 1970. (fr.). 
  22. S. Roth. Apuntes sobre la geología y la paleontología de los territorios del Río Negro y Neuquén (diciembre de 1895 á junio de 1896). „Revista del Museo de La Plata”. 9, s. 193, 1898. (hiszp.). 
  23. D.A.Croft , J.M. Chick & F. Anaya. New Middle Miocene caviomorph rodents from Quebrada Honda, Bolivia. „Journal of Mammalian Evolution”. 18 (4), s. 248, 2011. DOI: 10.1007/s10914-011-9164-z. (ang.). 
  24. F. Ameghino: Enumeración sistemática de las especies de mamíferos fósiles coleccionados por Cárlos Ameghino en los terrenos eocenos de la Patagonia austral y depositados en el Museo La Plata. Buenos Aires: Museo de La Plata, 1887, s. 10. (hiszp.).
  25. M.G. Vucetich & D.H. Verzi. First record of Dasyproctidae (Rodentia) in the Pleistocene of Argentina. Paleoclimatic implication. „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 178 (1-2), s. 68, 2002. DOI: 10.1016/S0031-0182(01)00402-3. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]