Alaksandr Smolik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alaksandr, Aleksandr Смолік
Państwo działania

 Białoruś

Data i miejsce urodzenia

24 października 1944
Kołowicze

profesor, doktor nauk kulturologicznych
Alma Mater

Miński Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Maksima Gorkiego

Doktorat

1973

Habilitacja

2000

Profesura

1999

prorektor
Uniwersytet

Białoruski Uniwersytet Kultury

Alaksandr Iwanawicz Smolik (biał. Аляксандр Іванавіч Смолік[a]; ur. 24 października 1944 w Kołowiczach) – białoruski historyk i kulturolog; od 1992 roku prorektor Białoruskiego Uniwersytetu Kultury; doktor i profesor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 października 1944 roku we wsi Kołowicze, w rejonie kuranieckim obwodu mołodeczańskiego Białoruskiej SRR, ZSRR[b]. W 1968 roku ukończył Miński Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Maksima Gorkiego, po czym podjął w nim pracę. W 1973 roku uzyskał stopień kandydata nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora). W latach 1979–1992 był dziekanem jednego z wydziałów Instytutu. Od 1992 roku pełnił funkcję prorektora Białoruskiego Uniwersytetu Kultury. W 1999 roku uzyskał tytuł naukowy profesora, a w 2000 roku – stopień doktora kulturologii[1].

W swoim dorobku ma prace naukowe na temat Białorusi, teorii kultury, problemów rozwoju kultury ojczystej i światowej oraz ich wzajemnych oddziaływań z socjalno-politycznymi instytucjami społeczeństwa. Określił istotę, zawartość i działalność instytucji socjalno-politycznych w społeczeństwie post-katastroficznym, w tym koncepcję rehabilitacyjno-oczyszczającego (katharsis) oddziaływania sztuki na osobę post-katastroficzną, podejścia metodologiczne w badaniach socjodynamiki kultury[1].

  • Historyja Biełarusi XVI–XIX stst. Mińsk: 1997. (biał.).;
  • Kultura Biełarusi XI–XIX stst. Mińsk: 1998. (biał.).;
  • (we współautorstwie): Dziejnasć ustanou kultury pa minimizacyi nastupstwau czarnobylskaj trahiedyi. Mińsk: 1999. (biał.).;
  • Sacyjadynamika kultury u postkatastrofnym socyumie. Mińsk: 1999. (biał.).;
  • Sacyjalna-kulturnaja dziejnasć u postczarnobylskim socyumie. Mińsk: 1999. (biał.).;
  • (z Ibrahimem Kanapackim): Historyja i kultura biełaruskich tatar. Mińsk: 2000. (biał.).;
  • (z Ja. D. Hryharowicz i Ł. M. Rahaczową): Padrychtouka kadrau kultury u Respublicy Biełaruś: suczasny stan i pierspiektywy. Mińsk: 2001. (biał.)..
  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Іванавіч Смолік (czyt. Alaksandar Iwanawicz Smolik).
  2. Jednostka administracyjna istniejąca de facto, legalna z punktu widzenia władz ZSRR. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego – w gminie Kołowicze powiatu wilejskiego województwa wileńskiego II Rzeczypospolitej. Formalnie miejscowość weszła w skład ZSRR 16 sierpnia 1945 roku na mocy umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Encykłapiedyja... s. 438.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).