Aleksander Koll – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Koll (ur. 3 czerwca 1939 roku w Wilnie^[2]) – polski chemik, profesor zwyczajny Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, rektor Niepublicznej Wyższej Szkoły Medycznej we Wrocławiu^[1].

Ukończył szkołę podstawową i średnią w Głogowie, a w roku 1957 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii. Studia ukończył w 1962 roku przedkładając pracę magisterską wykonaną pod opieką Prof. Lucjana Sobczyka.^[2] W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie. Stopień doktora uzyskał w 1968 roku na podstawie dysertacji zatytułowanej: „Struktura i właściwości związków (pirydyl)₂Y”. Kolejne szczeble kariery naukowej to habilitacja w 1986 roku, stanowisko docenta w 1988 roku, profesora nadzwyczajnego w 1992 roku a 29 marca 1996 otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych^[1].

Dorobek publikacyjny Aleksandra Kolla to 157 oryginalnych prac opublikowanych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, które wg google scholar, do września 2021 były cytowane 3999 razy. Według tego samego serwisu wskaźnik Hirscha publikacji jego autorstwa wynosił 31^[3].

Do przejścia na emeryturę, w roku 2009 wypromował 11 doktorów i kilkudziesięciu magistrów^[2]. Jest współautorem podręcznika Eksperymentalna Chemia Fizyczna^[4].

W latach 1996–2002 był prodziekanem na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1997 do 2009 kierował Zespołem Badawczym Struktury i Oddziaływań Międzycząsteczkowych, sprawował funkcję kierownika Zespołu Dydaktycznego Chemii Fizycznej. W latach 1998–2003 był przewodniczącym Sekcji Fizykochemii Związków Organicznych PTChem. Współorganizował doroczne Szkoły Fizykochemii Organicznej zapoczątkowane przez Profesora Sobczyka, a następnie kontynuowane w ramach Sekcji Fizykochemii Związków Organicznych^[2].

• 2007 – Medal Zawidzkiego za wybitne osiągnięcia z zakresu chemii fizycznej i nieorganicznej^[5].