Aleksander Słuczanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Słuczanowski

Data i miejsce urodzenia	13 września 1900 Stawropol
Data śmierci	11 września 1942
Obywatelstwo	Polska

Aleksander Słuczanowski (ur. 13 września 1900 w Stawropolu, zm. 11 września 1942) – polski hokeista, olimpijczyk.

Studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1922 roku był związany z klubem AZS AWF Warszawa. Był jednym z pierwszych Polskich wyczynowych hokeistów.

W latach 1924–1931 zawodnik AZS Warszawa. Zdobywca trzech tytułów mistrza Polski w 1927, 1928, 1929.

Uczestnik pierwszego międzynarodowego meczu reprezentacji Polski w hokeju na lodzie (1924). Dwukrotny reprezentant Polski. Był członkiem drużyny hokejowej na Igrzyska Olimpijskie w St. Moritz w 1928. Akademicki mistrz świata z 1928. Wystąpił w zremisowanym 2:2 meczu ze Szwecją i przegranym 2:3 meczu z Czechosłowacją^[1]. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 122-2-9)^[2].

• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 530. ISBN 978-83-64864-22-3.

• Polski Komitet Olimpijski: Aleksander Słuczanowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-07-12]. (pol.).