Edmund Czaplicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 30 października 1904 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 | ||||||
Dorobek medalowy | |||||||
| |||||||
Odznaczenia | |||||||
Edmund Czaplicki (ur. 30 października 1904 w Warszawie, zm. 1940 w Charkowie) – polski hokeista na lodzie, wioślarz, olimpijczyk z Sankt Moritz 1928, oficer rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i służba wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 30 października 1904 w Warszawie, w rodzinie Aleksandra, kolejarza, i Karoliny z Boczkowskich[1]. W 1915 r. wyjechał z rodzicami do Rosji. Uczęszczał do Gimnazjum w Połtawie[2]. Latem 1918 powrócił do Warszawy i kontynuował naukę. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był kurierem Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W 1923 zdał maturę w Gimnazjum Męskim Kazimierza Kulwiecia w Warszawie rozpoczął studia na wydziale elektroniki Politechniki Warszawskiej[3]. Z powodu trudnej sytuacji materialnej przerwał je. W 1930 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W tym samym roku wrócił na studia[3]. Prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 30. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. Ćwiczenia rezerwy odbywał w batalionie elektrotechnicznym[1].
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Hokej na lodzie
[edytuj | edytuj kod]Wszechstronny sportowiec. W zimie uprawiał hokej na lodzie, a latem wioślarstwo reprezentując AZS Warszawa. Występował w drużynie hokeja na lodzie klubu AZS Warszawa na pozycji bramkarza[3]. W latach 1927–1930 zdobywał c czterokrotnie tytuł mistrza Polski. W latach 1926–1927 brał udział w mistrzostwach Europy w hokeju na lodzie (Polska zajęła 4. miejsce). W 1928 został akademickim mistrzem świata w hokeju na lodzie. W tym samym roku uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz na których Polska po remisie ze Szwecją 2:2 i przegranej z Czechosłowacją 2:3 zakończyła udział na fazie grupowej[3]. W reprezentacji Polski rozegrał 15 spotkań. W latach 1927–1928 był sekretarzem, a w latach 1933–1934 działaczem Polskiego Związku Hokeja na Lodzie.
Wioślarstwo
[edytuj | edytuj kod]Karierę wioślarską rozpoczął w połowie lat dwudziestych. Był sternikiem czwórki i ósemki. W 1927 zdobył mistrzostwo Polski w ósemce. W tym samym roku 1927 zdobył brązowy medal Mistrzostw Europy w wioślarstwie w ósemce ze sternikiem. Nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie. Był instruktorem sekcji wioślarskiej AZS Warszawa[3].
Dalsze losy
[edytuj | edytuj kod]Podczas II wojny światowej został wzięty do niewoli i osadzony w obozie w Starobielsku. Został rozstrzelany przez NKWD w Charkowie[5]. Został upamiętniony symbolicznym grobem na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315, rząd 4, grób 4)[6]
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Brązowy Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu rozwoju sportu”[8]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 76.
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 180.
- ↑ a b c d e Wryk 2015 ↓, s. 181.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 174.
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 182.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER CZAPLICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-09] .
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 106.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- (pol.) Sylwetka zawodnika na portalu PKOL
- (ang.) Wyniki olimpijskie zawodnika na portalu Olympedia.org
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 180–182. ISBN 978-83-64864-22-3.