Aleksandr Sokurow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Nikołajewicz Sokurow

Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1951 Podorwicha, obwód irkucki
Zawód	reżyser scenarzysta
Lata aktywności	od 1978
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Aleksandr Nikołajewicz Sokurow, ros. Алекса́ндр Никола́евич Соку́ров (ur. 14 czerwca 1951 w Podorwisze w obwodzie irkuckim^[1]) – rosyjski reżyser i scenarzysta filmowy. Zdobywca Złotego Lwa na 68. MFF w Wenecji za adaptację Fausta (2011).

Dzieciństwo spędził podróżując po Rosji. Jego rodzina stale zmieniała miejsca zamieszkania, w zależności od tego, gdzie służyć miał jego ojciec – oficer wojskowy. Ukończył historię na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie. Już podczas studiów postanowił, że chce zostać filmowcem. W 1975 roku wyjechał do Moskwy, aby rozpocząć naukę na WGIK, który był wtedy jedną z najbardziej prestiżowych tego typu szkół w Rosji^[2]. Tam poznał scenarzystę Jurija Arabowa, z którym będzie stale współpracował począwszy od fabularnego debiutu.

W ciągu studiów Sokurow zrealizował kilka filmów krótkometrażowych, jednak w większości nie były one odbierane przez wykładowców z dużym entuzjazmem. Określane były jako próby „uformowane”, jednak nigdy jako „obiecujące”. Ostatecznie wszedł w otwarty konflikt z nauczycielami, po czym rzucił szkołę. W czasie nauki na WGIK Sokurow poznał się z Andriejem Tarkowskim^[2].

Tarkowski był jednym z pierwszych, którzy docenili prace Sokurowa i wróżył mu wielką karierę. Ze wsparciem Tarkowskiego młody twórca rozpoczął pracę w drugim pod względem wielkości wówczas studio filmowym w Rosji – Lenfilm^[2].

W 2018 roku otrzymał medal Per Artem ad Deum, przyznawany przez Papieską Radę ds. Kultury^[3].

• 1987: Smutna obojętność (Skorbnoye beschuvstviye)
• 1987: Moskiewska elegia (Moskovskaya elegiya)
• 1988: Dni zaćmienia (Dni zatmeniya)
• 1989: Uratuj i zachowaj (Spasi i sokhrani)
• 1990: Drugi krąg (Krug vtoroj)
• 1992: Kamień (Kamen)
• 1995: Duchowe głosy (Dukhovnye golosa. Iz dnevnikov voyny. Povestvovanie v pyati chastyakh)
• 1997: Matka i syn (Mat i syn)
• 1999: Moloch (Molokh)
• 2001: Cielec (Telets)
• 2002: Rosyjska arka (Russkiy kovcheg)
• 2003: Ojciec i syn (Otets i syn)
• 2005: Słońce (Solntse)
• 2007: Aleksandra
• 2011: Faust – Złoty Lew na 68. MFF w Wenecji
• 2015: Frankofonia (Francofonia)