Aleksandr Wołkow (zawodnik MMA) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Wołkow

Алекса́ндр Во́лков

Wołkow w 2016
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Jewgienjewicz Wołkow
Pseudonim	Drago
Data i miejsce urodzenia	24 października 1988 Moskwa
Obywatelstwo	ZSRR (1988-1991) Rosja (od 1991)
Wzrost	201 cm
Masa ciała	115 kg
Styl walki	MMA
Debiut	2009
Federacja	UFC
Kategoria wagowa	ciężka
Klub	Strela Team
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	48
Zwycięstwa	38
Przez nokauty	24
Przez poddania	4
Przez decyzje	10
Porażki	11
↑ Bilans walk aktualny na 8 grudnia 2024.

Aleksandr Jewgienjewicz Wołkow (ros. Александр Евгеньевич Волков; ur. 24 października 1988 w Moskwie) – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), pankrationu oraz karateka, mistrz Bellator MMA z 2012 oraz M-1 Global z 2016 w wadze ciężkiej. Aktualnie zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)^[1].

Wołkow zadebiutował w zawodowym MMA w 2009 na gali M-1 Challenge^[2]. 3 grudnia 2009 wraz z drużyną Red Devil awansował do finału drużynowych mistrzostw M-1. W finałowej walce pokonał reprezentanta Gorets Ibragima Magomiedowa jednak ostatecznie całą rywalizację Red Devil przegrali z Gorets 2-3^[1].

22 lipca 2010 doszedł do finału indywidualnych eliminacji M-1 Selection w wadze ciężkiej strefy Europy Wschodniej w którym uległ rodakowi Maksimowi Griszynowi przez poddanie w pierwszej rundzie^[3].

23 lutego 2012 na lokalnej gali w Królewcu zwyciężył byłego mistrza UFC Ricco Rodrigueza^[2], a po niedługim czasie związał się Bellator FC biorąc udział w turnieju wagi ciężkiej, który wygrał (wygrana m.in. nad Brettem Rogersem) i zdobył zwakowane przez Cole Konrada mistrzostwo wagi ciężkiej^[4]. Tytuł stracił w pierwszej obronie 15 listopada 2013 (Bellator 108) na rzecz rodaka Witalija Minakowa, który go znokautował w 1. rundzie^[5].

W marcu 2014 wziął udział w kolejnym turnieju Bellatora. Na przestrzeni trzech miesięcy pokonał trzech rywali – Marka Holatę, Siala-Mou Siligę oraz w finale Błagoja Iwanowa.

W 2015 stoczył dwa przegrane pojedynki z Tonym Johnsonem i Cheickiem Kongo po czym został zwolniony z organizacji^[6].

W 2016 wrócił do kraju wiążąc się ponownie z M-1 Global^[7]. 19 lutego 2016 na M-1 Challenge 64 pokonał Estończyka Dienisa Smoldariewa i został mistrzem wagi ciężkiej M-1 Global^[8]. 16 czerwca 2016, obronił tytuł, nokautując Słowaka Attilę Végha^[9].

We wrześniu 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship^[10]. W debiucie, który odbył 19 listopada 2016 pokonał kontrowersyjną, niejednogłośną decyzją sędziów Timothy;ego Johnsona na gali UFC Fight Night: Mousasi vs. Hall 2^[11][12].

15 kwietnia 2017 na UFC on Fox: Johnson vs. Reis wygrał z Royem Nelsonem również na punkty^[13].

2 sierpnia 2017 w walce wieczoru gali UFC Fight Night: Volkov vs. Struve zmierzył się z Stefanem Struve, którego pokonał przez TKO^[14][15]. Pojedynek nagrodzono bonusem w kategorii walka wieczoru^[16].

17 marca 2018 podczas UFC Fight Night 127 w Londynie pokonał byłego mistrza UFC Fabricio Werduma przez nokaut w czwartej rundzie, notując tym samym trzydzieste zawodowe zwycięstwo^[17]. Po walce został nagrodzony przez organizację pierwszym bonusem za występ wieczoru^[18]. W międzyczasie trenował w klubie Red Devil Sport Club wraz z gwiazdą światowego MMA Fiodorem Jemieljanienko oraz czołowym europejskim zawodnikiem Wiktorem Niemkowem.

6 października 2018 roku na UFC 229 zmierzył się z Derrickiem Lewisem^[19]. Dominując i prowadząc na punkty w walce nieoczekiwanie został znokautowany w trzeciej rundzie^[20].

20 kwietnia następnego roku na UFC Fight Night 149 miał skrzyżować rękawice z Alistairem Overeemem, ale ponad dwa tygodnie wcześniej poinformowano, że wycofał się z walki z nieujawnionego powodu^[21][22].

9 listopada 2019 roku miał zmierzyć się z Juniorem Dos Santosem, jednak Brazylijczyk był zmuszony wycofać się z tego wydarzenia z powodu poważnej infekcji bakteryjnej, a jego miejsce zajął Greg Hardy^[23]. Wołkow wygrał przez jednogłośną decyzję^[24].

20 czerwca 2020 roku na gali UFC on ESPN: Blaydes vs. Volkov przegrał z Curtisem Blaydesem przez jednogłośną decyzję^[25][26].

W kolejnej walce, którą odbył 24 października 2020 na UFC 254 zmierzył się z Waltem Harrisem^[27]. Walkę wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[28].

Na wydarzeniu UFC Fight Night 184 w dniu 6 lutego 2021 zmierzył się z niedoszłym Alistairem Overeemem^[29]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[30]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru^[31].

26 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night 190 zmierzył się z Francuzem, Cirylem Gane^[32]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję^[33].

30 października 2021 roku na UFC 267 doszło do jego walki z Marcinem Tyburą^[34]. Zwyciężył pojedynek jednogłośną decyzją sędziów. Dwóch z nich punktowało go 30-27 na jego korzyść, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28^[35].

19 marca 2022 roku na gali UFC Fight Night w Londynie spotkał się w oktagonie z Anglikiem Tomem Aspinallem^[36]. Przegrał walkę przez poddanie w pierwszej rundzie^[37].

4 czerwca 2022 w walce wieczoru gali UFC Fight Night 207 zawalczył z Jairzinho Rozenstruikiem^[38]. Już w pierwszej rundzie szybko zastopował ciosami swojego rywala, wygrywając pojedynek przez techniczny nokaut^[39].

Podczas UFC Vegas 71 , które odbyło się 12 marca 2022 pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Alexandra Romanova^[40][41].

Na wydarzeniu UFC 293, które miało miejsce 9 września 2023 w Sydney stoczył walkę z Tai'em Tuivasą^[42]. Pod koniec drugiej rundy, gdy znalazł się w dosiadzie rozbijał Australijczyka ciosami młotkowymi, po czym poddał go dość rzadkim duszeniem tzw. Ezekielem^[43].

22 czerwca 2024 w tzw. Co-Main Evencie (drugiej walce wieczoru) gali UFC on ABC 6 w Rijadzie pokonał jednogłośnie na punkty Siergieja Pawłowicza^[44][45].

26 października 2024 podczas gali UFC 308 w Abu Zabi miał stoczyć rewanżowy pojedynek z byłym tymczasowym mistrzem wagi ciężkiej, Cirylem Gane^[46]. Ze względu na kontuzję kolana Wołkowa walka została przeniesiona i odbyła się 7 grudnia 2024 r. na gali UFC 310^[47]. Wołkow przegrał walkę kontrowersyjną, niejednogłośną decyzją^[48]. 19 z 20 mediów punktowało walkę na jego korzyść^[49]. Dyrektor UFC, Dana White, przeprosił go po walce, mówiąc, że według niego to on wygrał walkę, a szef komisji wyjaśnił White'owi, jakie było uzasadnienie na kartach punktowych sędziów^[50][51].

Jest zawodnikiem walczącym przede wszystkim w stójce. Wykorzystuje swój znaczny wzrost, duży zasięg i potężne kopnięcia do wyprowadzania celnych uderzeń z dystansu^[52]. Znany jest przede wszystkim z cierpliwego i technicznego punktowania, a także z efektownych kopnięć na korpus, które wykorzystał m.in. na UFC 254 w walce z Waltem Harrisem^[53].

• 2009: M-1 Challenge 2009 Finals – finalista mistrzostw drużynowych z Red Devil
• 2010: M-1 Selection 2010 Eastern Europe – finalista eliminacji w wadze ciężkiej^[54]
• 2012: Bellator Season 7 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
• 2012–2013: mistrz Bellator MMA w wadze ciężkiej
• 2014: Bellator Season 10 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
• 2016: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

• 3-krotny tryumfator Pucharu Moskwy w pankrationie

• Oficjalny rekord i statystyki w MMA