Aleksandr Wołkow (zawodnik MMA) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Wołkow

Алекса́ндр Во́лков

Wołkow w 2016
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Jewgienjewicz Wołkow
Pseudonim	Drago
Data i miejsce urodzenia	24 października 1988 Moskwa
Obywatelstwo	ZSRR (1988–1991) Rosja (od 1991)
Wzrost	201 cm
Masa ciała	115 kg
Styl walki	MMA
Debiut	2009
Federacja	UFC
Kategoria wagowa	ciężka
Klub	Strela Team
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	48
Zwycięstwa	38
Przez nokauty	24
Przez poddania	4
Przez decyzje	10
Porażki	11
↑ Bilans walk aktualny na 8 grudnia 2024.

Aleksandr Jewgienjewicz Wołkow (ros. Александр Евгеньевич Волков; ur. 24 października 1988 w Moskwie) – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), pankrationu oraz karateka, mistrz Bellator MMA z 2012 oraz M-1 Global z 2016 w wadze ciężkiej. Aktualnie zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)^[1].

Wołkow zadebiutował w zawodowym MMA w 2009 na gali M-1 Challenge^[2]. 3 grudnia 2009 wraz z drużyną Red Devil awansował do finału drużynowych mistrzostw M-1. W finałowej walce pokonał reprezentanta Gorets Ibragima Magomiedowa jednak ostatecznie całą rywalizację Red Devil przegrali z Gorets 2-3^[1].

22 lipca 2010 doszedł do finału indywidualnych eliminacji M-1 Selection w wadze ciężkiej strefy Europy Wschodniej w którym uległ rodakowi Maksimowi Griszynowi przez poddanie w pierwszej rundzie^[3].

23 lutego 2012 na lokalnej gali w Królewcu zwyciężył byłego mistrza UFC Ricco Rodrigueza^[2], a po niedługim czasie związał się Bellator FC biorąc udział w turnieju wagi ciężkiej, który wygrał (wygrana m.in. nad Brettem Rogersem) i zdobył zwakowane przez Cole Konrada mistrzostwo wagi ciężkiej^[4]. Tytuł stracił w pierwszej obronie 15 listopada 2013 (Bellator 108) na rzecz rodaka Witalija Minakowa, który go znokautował w 1. rundzie^[5].

W marcu 2014 wziął udział w kolejnym turnieju Bellatora. Na przestrzeni trzech miesięcy pokonał trzech rywali – Marka Holatę, Siala-Mou Siligę oraz w finale Błagoja Iwanowa.

W 2015 stoczył dwa przegrane pojedynki z Tonym Johnsonem i Cheickiem Kongo po czym został zwolniony z organizacji^[6].

W 2016 wrócił do kraju wiążąc się ponownie z M-1 Global^[7]. 19 lutego 2016 na M-1 Challenge 64 pokonał Estończyka Dienisa Smoldariewa i został mistrzem wagi ciężkiej M-1 Global^[8]. 16 czerwca 2016, obronił tytuł, nokautując Słowaka Attilę Végha^[9].

We wrześniu 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship^[10]. W debiucie, który odbył 19 listopada 2016 pokonał kontrowersyjną, niejednogłośną decyzją sędziów Timothy;ego Johnsona na gali UFC Fight Night: Mousasi vs. Hall 2^[11][12].

15 kwietnia 2017 na UFC on Fox: Johnson vs. Reis wygrał z Royem Nelsonem również na punkty^[13].

2 sierpnia 2017 w walce wieczoru gali UFC Fight Night: Volkov vs. Struve zmierzył się z Stefanem Struve, którego pokonał przez TKO^[14][15]. Pojedynek nagrodzono bonusem w kategorii walka wieczoru^[16].

17 marca 2018 podczas UFC Fight Night 127 w Londynie pokonał byłego mistrza UFC Fabricio Werduma przez nokaut w czwartej rundzie, notując tym samym trzydzieste zawodowe zwycięstwo^[17]. Po walce został nagrodzony przez organizację pierwszym bonusem za występ wieczoru^[18]. W międzyczasie trenował w klubie Red Devil Sport Club wraz z gwiazdą światowego MMA Fiodorem Jemieljanienko oraz czołowym europejskim zawodnikiem Wiktorem Niemkowem.

6 października 2018 roku na UFC 229 zmierzył się z Derrickiem Lewisem^[19]. Dominując i prowadząc na punkty w walce nieoczekiwanie został znokautowany w trzeciej rundzie^[20].

20 kwietnia następnego roku na UFC Fight Night 149 miał skrzyżować rękawice z Alistairem Overeemem, ale ponad dwa tygodnie wcześniej poinformowano, że wycofał się z walki z nieujawnionego powodu^[21][22].

9 listopada 2019 roku miał zmierzyć się z Juniorem Dos Santosem, jednak Brazylijczyk był zmuszony wycofać się z tego wydarzenia z powodu poważnej infekcji bakteryjnej, a jego miejsce zajął Greg Hardy^[23]. Wołkow wygrał przez jednogłośną decyzję^[24].

20 czerwca 2020 roku na gali UFC on ESPN: Blaydes vs. Volkov przegrał z Curtisem Blaydesem przez jednogłośną decyzję^[25][26].

W kolejnej walce, którą odbył 24 października 2020 na UFC 254 zmierzył się z Waltem Harrisem^[27]. Walkę wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[28].

Na wydarzeniu UFC Fight Night 184 w dniu 6 lutego 2021 zmierzył się z niedoszłym Alistairem Overeemem^[29]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[30]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru^[31].

26 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night 190 zmierzył się z Francuzem, Cirylem Gane^[32]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję^[33].

30 października 2021 roku na UFC 267 doszło do jego walki z Marcinem Tyburą^[34]. Zwyciężył pojedynek jednogłośną decyzją sędziów. Dwóch z nich punktowało go 30-27 na jego korzyść, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28^[35].

19 marca 2022 roku na gali UFC Fight Night w Londynie spotkał się w oktagonie z Anglikiem Tomem Aspinallem^[36]. Przegrał walkę przez poddanie w pierwszej rundzie^[37].

4 czerwca 2022 w walce wieczoru gali UFC Fight Night 207 zawalczył z Jairzinho Rozenstruikiem^[38]. Już w pierwszej rundzie szybko zastopował ciosami swojego rywala, wygrywając pojedynek przez techniczny nokaut^[39].

Podczas UFC Vegas 71 , które odbyło się 12 marca 2022 pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Alexandra Romanova^[40][41].

Na wydarzeniu UFC 293, które miało miejsce 9 września 2023 w Sydney stoczył walkę z Tai'em Tuivasą^[42]. Pod koniec drugiej rundy, gdy znalazł się w dosiadzie rozbijał Australijczyka ciosami młotkowymi, po czym poddał go dość rzadkim duszeniem tzw. Ezekielem^[43].

22 czerwca 2024 w tzw. Co-Main Evencie (drugiej walce wieczoru) gali UFC on ABC 6 w Rijadzie pokonał jednogłośnie na punkty Siergieja Pawłowicza^[44][45].

26 października 2024 podczas gali UFC 308 w Abu Zabi miał stoczyć rewanżowy pojedynek z byłym tymczasowym mistrzem wagi ciężkiej, Cirylem Gane^[46]. Ze względu na kontuzję kolana Wołkowa walka została przeniesiona i odbyła się 7 grudnia 2024 r. na gali UFC 310^[47]. Wołkow przegrał walkę kontrowersyjną, niejednogłośną decyzją^[48]. 19 z 20 mediów punktowało walkę na jego korzyść^[49]. Dyrektor UFC, Dana White, przeprosił go po walce, mówiąc, że według niego to on wygrał walkę, a szef komisji wyjaśnił White’owi, jakie było uzasadnienie na kartach punktowych sędziów^[50][51].

Jest zawodnikiem walczącym przede wszystkim w stójce. Wykorzystuje swój znaczny wzrost, duży zasięg i potężne kopnięcia do wyprowadzania celnych uderzeń z dystansu^[52]. Znany jest przede wszystkim z cierpliwego i technicznego punktowania, a także z efektownych kopnięć na korpus, które wykorzystał m.in. na UFC 254 w walce z Waltem Harrisem^[53].

• 2009: M-1 Challenge 2009 Finals – finalista mistrzostw drużynowych z Red Devil
• 2010: M-1 Selection 2010 Eastern Europe – finalista eliminacji w wadze ciężkiej^[54]
• 2012: Bellator Season 7 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
• 2012–2013: mistrz Bellator MMA w wadze ciężkiej
• 2014: Bellator Season 10 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
• 2016: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

• 3-krotny tryumfator Pucharu Moskwy w pankrationie

• Oficjalny rekord i statystyki w MMA