Alistair Overeem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alistair Overeem
Ilustracja
Overeem w 2010
Pseudonim

Demolition Man, The Reem

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1980
Londyn

Obywatelstwo

Holandia

Wzrost

196 cm

Masa ciała

119 kg

Styl walki

boks tajski, submission fighting

Trenowany przez

Nick Hemmers (2021–2022)
Eliot Marshall (2018–2021)
Greg Jackson (2014–2018)
Mike Winkeljohn (2014–2018)
Henri Hooft (2012–2013)
Cor Hemmers (2007–2011)
Martijn de Jong (1999–2011)
Lucien Carbin (1999–2007)
Chris Dolman (1996–1999)

Debiut

kick-boxing – 1999
MMA – 1999

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Hemmers Gym (2021–2022)
Elevation Fight Team (2018–2021)
Jackson Wink MMA (2014–2018)
Blackzilians (2012–2013)
Golden Glory (2007–2011)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 15
MMA – 67

Zwycięstwa

kick-boxing – 11
MMA – 47

Przez nokauty

kick-boxing – 7
MMA – 25

Przez poddania

MMA – 17

Przez decyzje

kick-boxing – 4
MMA – 5

Porażki

kick-boxing – 4
MMA – 19

Nieodbyte

MMA – 1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 9 października 2022.
Strona internetowa

Alistair Cees Overeem (ur. 17 maja 1980 w Londynie) – holenderski kickbokser i zawodnik MMA, mistrz Strikeforce (2007) oraz tymczasowy mistrz DREAM (2010) w wadze ciężkiej, a także zwycięzca K-1 World GP 2010[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Hounslow (jedno z londyńskich boroughs) ze związku Jamajczyka i Holenderki. Po rozwodzie rodziców, w wieku 6 lat przeprowadził się wraz z matką na stałe do Holandii. Po kądzieli jest daleko spokrewniony z panującym w Holandii królewskim rodem orańskim[2]. Ma starszego o 4 lata brata Valentijna.

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

PRIDE FC

[edytuj | edytuj kod]

Profesjonalny debiut w MMA zanotował w 1999 roku na gali It’s Showtime w Haarlemie. Następnie walczył dla organizacji RINGS i 2H2H.

W 2002 roku zadebiutował na ringu PRIDE FC. Rok później wystartował w turnieju PRIDE Middleweight Grand Prix 2003. Odpadł w ćwierćfinale znokautowany przez Chucka Liddella. W 2005 roku wziął udział w kolejnej edycji tej imprezy i tym razem, po pokonaniu przez poddanie Vitora Belforta i Ihora Wowczanczyna, doszedł do półfinału. W walce o finał został znokautowany przez późniejszego tryumfatora całego turnieju Maurício Ruę. W 2006 roku walczył w turnieju Pride Openweight Grand Prix. Przegrał w 1/8 z Fabricio Werdumem przez poddanie.

Hero's, Strikeforce, DREAM

[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu PRIDE FC (2007) przeszedł do wagi ciężkiej i walczył następnie dla organizacji Hero’s, Strikeforce i DREAM. 16 listopada 2007 roku zdobył wakujący tytuł mistrza Strikeforce w wadze ciężkiej, pokonując przez poddanie Paula Buentello. W sierpniu 2009 roku Overeem miał bronić pas w walce przeciwko Werdumowi, ale do pojedynku nie doszło z powodu kontuzji ręki Holendra[3]. W końcu po raz pierwszy bronił tytułu 15 maja 2010 roku przeciwko Brettowi Rogersowi. Pokonał go przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie na skutek ciosów pięściami w parterze[4].

31 grudnia 2010 roku, podczas gali Dynamite!! 2010 znokautował w 19 sekund Amerykanina Todda Duffee w walce o tymczasowe mistrzostwo DREAM w wadze ciężkiej[5].

W 2011 roku wystartował w 8-osobowym turnieju Strikeforce, skupiającym najlepszych zawodników tej organizacji w wadze ciężkiej. 18 czerwca w walce ćwierćfinałowej pokonał przez decyzję Fabricio Werduma. W półfinale miał się zmierzyć z innym Brazylijczykiem, Antônio Silvą. Odmówił jednak walki z nim w wyznaczonym przez telewizję Showtime wrześniowym terminie, powołując się na kontuzję. W rezultacie został usunięty z turnieju, a pod koniec lipca Strikeforce rozwiązała z nim kontrakt[6].

UFC

[edytuj | edytuj kod]

Na początku września porozumiał się i związał z UFC, największą organizacją MMA na świecie. 30 grudnia 2011 roku, w debiucie podczas gali UFC 141, pokonał przez TKO w pierwszej rundzie Brocka Lesnara, zapewniając sobie pozycję pretendenta do mistrzostwa UFC w wadze ciężkiej[7]. Miał zmierzyć się o nie 26 maja 2012 roku z Juniorem dos Santosem, jednak miesiąc wcześniej został wycofany z tej walki z powodu pozytywnego wyniku testu antydopingowego (przekroczony ponad dwukrotnie dopuszczalny poziom testosteronu)[8].

14 marca 2015 roku pokonał Roya Nelsona przez jednogłośną decyzję, podczas UFC 185[9]. 19 grudnia 2015 w końcu doszło do oczekiwanej walki między Overeemem, a dos Santosem. 19 grudnia 2015 Holender pokonał Brazylijczyka przez nokaut w 2. rundzie. 10 września 2016, na UFC 203, zmierzył się o mistrzostwo UFC wagi ciężkiej ze Stipe Miociciem, ostatecznie ulegając mu przez nokaut w 1. rundzie[10].

4 marca 2017 na UFC 209 znokautował ciosem kolanem Marka Hunta w trzeciej rundzie[11].

6 lutego 2021 podczas walki wieczoru przegrał przez TKO z Aleksandrem Wołkowem[12]. Kilka tygodniu później został zwolniony z UFC[13].

W lipcu 2023 roku poinformował o zakończenie zawodowej kariery[14].

Kariera w kick-boxingu

[edytuj | edytuj kod]

W K-1 zadebiutował w 2001 roku w przegranej walce z Errolem Parisem podczas GP Holandii. W 2004 roku w Tokio został znokautowany w pokazowym pojedynku przez Glaube Feitosę. Do K-1 powrócił po długiej przerwie w 2008 roku. Podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2008 zmierzył się z byłym mistrzem K-1 w wadze ciężkiej i finalistą K-1 World GP 2008 Badrem Hari. Overeem stał się sprawcą sensacji, nokautując faworyzowanego Marokańczyka już w pierwszej rundzie walki[15].

W marcu 2009 roku walczył w Jokohamie z mistrzem K-1 Remym Bonjaskym. Przegrał przez decyzję po wyrównanym starciu. Występy te sprawiły, że otrzymał w drodze głosowania internetowego fanów dziką kartę, upoważniającą do udziału w walce eliminacyjnej podczas Final 16 w Seulu. Pokonał tam niespodziewanie Petera Aertsa, zapewniając sobie prawo walki o mistrzostwo K-1 WGP w turnieju finałowym w Jokohamie. W pierwszej walce tego turnieju znokautował kopnięciem kolanem mistrza świata kyokushin Ewertona Teixeirę, w półfinale uległ jednak przez nokaut (reguła 2 nokdaunów) Hariemu.

W październiku 2010 roku podczas Final 16 znokautował w pierwszej rundzie Australijczyka Bena Edwardsa, po raz drugi z rzędu awansując do Finału K-1 WGP[16]. Został on rozegrany 11 grudnia 2010 roku w Tokio. Overeem zdobył tytuł mistrza K-1 WGP, pokonując trzech rywali z rzędu: Tyrone'a Sponga przez decyzję oraz Gokhana Saki i Petera Aertsa przez nokaut[17].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]
  • 2002: Turniej 2 Hot 2 Handle wagi półciężkiej – 1. miejsce
  • 2004: mistrz 2 Hot 2 Handle w wadze półciężkiej
  • 2005: PRIDE 2005 Grand Prix wagi średniej – półfinalista turnieju
  • 2007−2011: mistrz Strikeforce w wadze ciężkiej
  • 2010−2011: tymczasowy mistrz DREAM w wadze ciężkiej

Grappling

[edytuj | edytuj kod]
  • 2005: ADCC European Trials – 1. miejsce w kat. -98,9 kg

Lista zawodowych walk w MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 47-19 (1) Rosja Aleksandr Wołkow (32-8) TKO (ciosy pięściami) 2 2:06 UFC Fight Night: Overeem vs. Volkov 06.02.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 47-18 (1) Brazylia Augusto Sakai (15-1-1) TKO (łokcie i ciosy pięściami w parterze) 5 0:26 UFC Fight Night: Overeem vs. Sakai 05.09.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 46-18 (1) Stany Zjednoczone Walt Harris (13-7) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 3:00 UFC on ESPN: Overeem vs. Harris 16.05.2020 Stany Zjednoczone Jacksonville Main Event
Przegrana 45-18 (1) Surinam Jairzinho Rozenstruik (9-0) KO (cios pięścią) 5 4:56 UFC on ESPN: Overeem vs. Rozenstruik 07.12.2019 Stany Zjednoczone Waszyngton Main Event
Wygrana 45-17 (1) Rosja Aleksiej Olejnik (57-11-1) TKO (kolana i ciosy pięściami w parterze) 1 4:45 UFC on ESPN+ 7: Olejnik vs. Overeem 20.04.2019 Rosja Petersburg Main Event
Wygrana 44-17 (1) Rosja Siergiej Pawłowicz (12-0) TKO (ciosy pięściami) 1 4:21 UFC Fight Night: Blaydes vs. Ngannou 2 24.11.2018 Pekin Co-Main Event
Przegrana 43-17 (1) Stany Zjednoczone Curtis Blaydes (9-1) TKO (łokcie) 3 2:56 UFC 225 09.08.2017 Stany Zjednoczone Chicago
Przegrana 43-16 (1) Kamerun Francis Ngannou (10-1) KO (cios pięścią) 1 1:42 UFC 218 02.12.2017 Stany Zjednoczone Detroit Co-Main Event
Wygrana 43-15 (1) Brazylia Fabrício Werdum (21-6-1) Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC 213 08.07.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas Co-Main Event
Wygrana 42-15 (1) Nowa Zelandia Mark Hunt (12-10-1) KO (kolano) 3 1:44 UFC 209 04.03.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 41-15 (1) Stany Zjednoczone Stipe Miocic (15-2) KO (ciosy pięściami w parterze) 1 4:27 UFC 203 10.09.2016 Stany Zjednoczone Cleveland Walka o pas mistrzowski UFC w wadze ciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 41-14 (1) Białoruś Andrej Arłouski (25-11) TKO (kopnięcie frontalne i ciosy pięściami) 2 1:12 UFC Fight Night: Overeem vs. Arlovski 08.05.2016 Holandia Rotterdam Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana 40-14 (1) Brazylia Junior dos Santos (17-3) TKO (ciosy pięściami) 2 4:43 UFC on Fox: dos Anjos vs. Cerrone 2 19.12.2015 Stany Zjednoczone Orlando Co-Main Event
Wygrana 39-14 (1) Stany Zjednoczone Roy Nelson (20-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 185 14.03.2015 Stany Zjednoczone Dallas
Wygrana 38-14 (1) Holandia Stefan Struve (25-6) KO (ciosy pięściami) 1 4:13 UFC on Fox: dos Santos vs. Miocic 13.12.2014 Stany Zjednoczone Phoenix
Przegrana 37-14 (1) Stany Zjednoczone Ben Rothwell (31-9) TKO (ciosy pięściami) 1 2:19 UFC Fight Night: Souza vs. Mousasi 05.09.2014 Stany Zjednoczone Mashantucket Co-Main Event
Wygrana 37-13 (1) Stany Zjednoczone Frank Mir (16-8) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 169 01.02.2014 Stany Zjednoczone Newark
Przegrana 36-13 (1) Stany Zjednoczone Travis Browne (14-1-1) KO (kopnięcie frontalne i ciosy pięściami) 1 4:08 UFC Fight Night: Shogun vs. Sonnen 17.08.2013 Stany Zjednoczone Boston Co-Main Event
Przegrana 36-12 (1) Brazylia Antônio Silva (17-4) KO (ciosy pięściami) 3 0:25 UFC 156 02.02.2013 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 36-11 (1) Stany Zjednoczone Brock Lesnar (5-2) TKO (kopnięcie na korpus i ciosy pięściami) 1 2:26 UFC 141 30.12.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas Debiut w UFC. Main Event
Wygrana 35-11 (1) Brazylia Fabrício Werdum (14-4-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce: Overeem vs. Werdum 18.06.2011 Stany Zjednoczone Dallas Ćwierćfinał Grand Prix wagi ciężkiej Strikeforce. Main Event
Wygrana 34-11 (1) Stany Zjednoczone Todd Duffee (6-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:19 Dynamite!! 2010 31.12.2010 Japonia Saitama Obronił inauguracyjne mistrzostwo DREAM w wadze ciężkiej
Wygrana 33-11 (1) Stany Zjednoczone Brett Rogers (10-1) TKO (ciosy pięściami) 1 3:40 Strikeforce: Heavy Artillery 15.05.2010 Stany Zjednoczone Saint Louis Obronił mistrzostwo wagi ciężkiej Strikeforce. Main Event
Wygrana 32-11 (1) Japonia Kazuyuki Fujita (15-8) KO (kolano) 1 1:15 Dynamite!! 2009 31.12.2009 Japonia Saitama
Wygrana 31-11 (1) Anglia James Thompson (14-10) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:33 Dream 12 25.10.2009 Japonia Osaka Main Event
Wygrana 30-11 (1) Stany Zjednoczone Tony Sylvester (11-2) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:23 Ultimate Glory 11: A Decade of Fights 17.10.2009 Holandia Amsterdam
Wygrana 29-11 (1) Trynidad i Tobago Gary Goodridge (23-18-1) Poddanie (kimura) 1 1:47 Ultimate Glory 10: The Battle of Arnhem 09.11.2008 Holandia Arnhem
Nieodbyta 28-11 (1) Chorwacja Mirko Filipović (23-6-2) No contest 1 6:09 Dream 6: Middle Weight Grandprix 2008 Final Round 23.09.2008 Japonia Saitama Overeem dwa razy uderzył Cro Copa nielegalnym kolanem w pachwinę. Main Event
Wygrana 28-11 Nowa Zelandia Mark Hunt (5-3) Poddanie (klucz na rękę) 1 1:11 Dream 5: Light Weight Grandprix 2008 Final Round 21.07.2008 Japonia Osaka
Wygrana 27-11 Korea Południowa Lee Tae-Hyun (1-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:36 Dream 4: Middle Weight Grandprix 2008 2nd Round 18.06.2008 Japonia Jokohama
Wygrana 26-11 Stany Zjednoczone Paul Buentello (25-9) TKO (poddanie po kolanie na korpus) 2 3:42 Strikeforce: Four Men Enter, One Man Survives 16.11.2007 Stany Zjednoczone San Jose Zdobył inauguracyjne mistrzostwo wagi ciężkiej Strikeforce
Przegrana 25-11 Rosja Siergiej Charitonow (15-4) KO (cios pięścią) 1 4:21 Hero's 10 17.09.2007 Japonia Jokohama
Wygrana 25-10 Holandia Michael Knaap (14-11-3) Poddanie (peruwiański krawat) 1 3:29 K-1 World GP 2007 23.06.2007 Holandia Amsterdam Powrót do wagi ciężkiej
Przegrana 24-10 Brazylia Maurício Rua (15-2) KO (ciosy pięściami) 1 3:37 Pride 33: The Second Coming 24.02.2007 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 24-9 Brazylia Ricardo Arona (12-4) TKO (poddanie po ciosach) 1 4:28 Pride Final Conflict Absolute 10.09.2006 Japonia Saitama
Przegrana 24-8 Brazylia Antônio Rogério Nogueira (11-2) TKO (przerwanie przez narożnik) 2 2:13 Pride Critical Countdown Absolute 01.07.2006 Japonia Saitama Powrót do wagi półciężkiej
Wygrana 24-7 Brazylia Vitor Belfort (13-6) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce: Revenge 09.06.2006 Stany Zjednoczone San Jose Walka w limicie umownym do 95,2 kg. Main Event
Przegrana 23-7 Brazylia Fabrício Werdum (7-1-1) Poddanie (kimura) 2 3:43 Pride Total Elimination Absolute 05.05.2006 Japonia Osaka Runda otwierająca Grand Prix wagi ciężkiej PRIDE 2006
Wygrana 23-6 Anglia Nikolajus Cilkinas (1-1) Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 1:42 WCFC: No Guts, No Glory 18.03.2006 Anglia Manchester
Wygrana 22-6 Rosja Siergiej Charitonow (14-2) TKO (kolana) 1 5:13 Pride 31: Unbreakable 26.02.2006 Japonia Saitama Debiut w wadze ciężkiej
Przegrana 21-6 Brazylia Maurício Rua (10-1) TKO (ciosy pięściami) 1 6:42 Pride Final Conflict 2005 28.08.2005 Japonia Saitama Półfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Wygrana 21-5 Ukraina Ihor Wowczanczyn (55-8-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:20 Pride Critical Countdown 2005 26.06.2005 Japonia Saitama Ćwierćfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Wygrana 20-5 Brazylia Vitor Belfort (12-5) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 9:36 Pride Total Elimination 2005 23.04.2005 Japonia Osaka Runda otwierająca Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Przegrana 19-5 Brazylia Antônio Rogério Nogueira (9-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Pride 29: Fists of Fire 20.02.2005 Japonia Saitama
Wygrana 19-4 Japonia Hiromitsu Kanehara (22-13-1) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 3:52 Pride 28: High Octane 31.10.2004 Japonia Saitama
Wygrana 18-4 Holandia Rodney Glunder (21-8-3) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 ? 2 Hot 2 Handle 10.10.2004 Holandia Rotterdam Zdobył mistrzostwo wagi półciężkiej 2H2H
Wygrana 17-4 Japonia Tomohiko Hashimoto (0-2) TKO (kolana) 1 0:36 Inoki Bom-Ba-Ye 2003 31.12.2003 Japonia Kobe
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Chuck Liddell (12-2) KO (ciosy pięściami) 1 3:09 Pride Total Elimination 2003 10.08.2003 Japonia Saitama Ćwierćfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2003
Wygrana 16-3 Chorwacja Mike Bencic (1-0) TKO (poddanie po kolanie na korpus i ciosy pięściami) 1 3:44 Pride 26: Bad to the Bone 08.06.2003 Japonia Jokohama
Wygrana 15-3 Stany Zjednoczone Aaron Brink (16-8) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:53 2H2H 6: Simply the Best 6 16.03.2003 Holandia Rotterdam
Wygrana 14-3 Rosja Bazigit Atajev (16-0) TKO (kolano na korpus) 2 4:59 Pride 24: Cold Fury 3 23.12.2002 Japonia Fukuoka
Wygrana 13-3 Holandia Dave Vader (11-2-3) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 ? 2H2H 5: Simply the Best 5 13.10.2002 Holandia Rotterdam Wygrał turniej wagi półciężkiej 2H2H.
Wygrana 12-3 Francja Moise Rimbon (4-3) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:03 Półfinał turnieju wagi półciężkiej 2H2H
Wygrana 11-3 Japonia Yusuke Imamura (1-2) TKO (kolano i ciosy pięściami) 1 0:44 Pride The Best Vol.2 20.07.2002 Japonia Tokio
Wygrana 10-3 Finlandia Vesa Vuori (0-0) TKO (ciosy pięściami) 1 2:15 2 Hot 2 Handle: Germany 26.05.2002 Niemcy Krefeld
Wygrana 9-3 Rosja Sergey Kaznovsky (4-7) Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 3:37 M-1: Russia vs. The World 3 26.04.2002 Rosja Petersburg
Wygrana 8-3 Rosja Roman Zentsov (5-5) Poddanie (klucz na rękę) 1 1:26 2H2H 4: Simply the Best 4 17.03.2002 Holandia Rotterdam
Wygrana 7-3 Rosja Stanislav Nuschik (4-3-1) TKO (kolana) 1 0:53 2H2H 2: Simply The Best 18.03.2001 Holandia Rotterdam
Wygrana 6-3 Gruzja Vladimer Tchanturia (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 1:06 Rings: King of Kings 2000 Final 24.02.2001 Japonia Tokio
Wygrana 5-3 Holandia Peter Verschuren (2-2) Poddanie (klucz na rękę) 1 1:06 It's Showtime: Christmas Edition 12.12.2000 Holandia Haarlem
Przegrana 4-3 Stany Zjednoczone Bobby Hoffman (15-2) KO (cios pięścią) 1 9:39 Rings: Millennium Combine 2 15.06.2000 Japonia Tokio
Przegrana 4-2 Rosja Yuriy Kochkine (4-1-1) Decyzja (niejednogłośna) 2 5:00 Rings Russia: Russia vs. The World 20.05.2000 Rosja Jekaterynburg
Wygrana 4-1 Japonia Yasuhito Namekawa (7-9-1) Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 0:45 Rings: Millennium Combine 1 20.04.2000 Japonia Tokio
Wygrana 3-1 Holandia Can Sahinbas (4-1) KO (kolano) 1 2:21 2 Hot 2 Handle 1 05.03.2000 Holandia Rotterdam
Wygrana 2-1 Anglia Chris Watts (3-1) KO (kolano na korpus) 1 3:58 Rings Holland: There Can Only Be One Champion 06.02.2000 Holandia Utrecht
Przegrana 1-1 Rosja Yuriy Kochkine (3-0-1) Decyzja (większościowa) 2 5:00 Rings: King of Kings 1999 Block A 28.10.1999 Japonia Tokio
Wygrana 1-0 Holandia Ricardo Fyeet (3-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:39 It's Showtime 24.10.1999 Holandia Haarlem Debiut w MMA

[18]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sherdog.com, Alistair [online], Sherdog [dostęp 2024-10-17] (ang.).
  2. ↑ Leon Horne: Alistair Overeem's Royal Blood, the Heavyweight Champion Eats Like a King. bleacherreport.com, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2012-02-07]. (ang.).
  3. ↑ Re-injured Hand Forces Alistair Overeem Out of Scheduled Title Defense Against Fabricio Werdum on Aug. 15. sherdog.com, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-08-12]. (ang.).
  4. ↑ Overeem Blasts Through Rogers, Calls Out Fedor. sherdog.com, 15 maja 2010. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  5. ↑ Stuart Tonkin: DYNAMITE!! A Carnival of Carnage. k-1.co.jp, 31 grudnia 2010. [dostęp 2011-01-01]. (ang.).
  6. ↑ Alistair Overeem zwolniony ze Strikeforce. mmarocks.pl, 30 lipca 2011. [dostęp 2011-07-30].
  7. ↑ UFC 141: Lesnar vs Overeem – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 30 grudnia 2011.
  8. ↑ Jacoby Harms: Frank Mir will replace Alistair Overeem in title-fight against Junior dos Santos. fiveouncesofpain.com, 21 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-23]. (ang.).
  9. ↑ UFC 185: Post-fight Press Conference + Results. ww.gniewni.com. [dostęp 2015-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  10. ↑ K. Witek: Wyniki gali UFC 203: Stipe Miocic obronił pas, Werdum zwyciężył jednogłośnie. mmanews.pl, 11.09.2016. (pol.).
  11. ↑ Tomasz Nowosielski: UFC 209: Woodley vs. Thompson 2 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-03-05]. (pol.).
  12. ↑ Alexander Volkov znokautował Alistaira Overeema w drugiej rundzie! [Wideo] [online], NaszeMMA, 7 lutego 2021 [dostęp 2021-03-10] (pol.).
  13. ↑ "Było to doświadczenie na całe życie" – Alistair Overeem zabrał głos po rozstaniu z UFC [online], NaszeMMA, 4 marca 2021 [dostęp 2021-03-10] (pol.).
  14. ↑ Cesellolaroma Pisze, Został wegetarianinem, będzie promował zdrowie i stan wyższej świadomości – Alistair Overeem zakończył karierę [online], Lowking.pl, 5 lipca 2023 [dostęp 2023-07-08] (pol.).
  15. ↑ Monty Di Pietro: MMA Rules at DYNAMITE!! 2008. k-1.co.jp. [dostęp 2009-08-12]. (ang.).
  16. ↑ Stuart Tonkin: F16 – A Changing of the Guard. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
  17. ↑ Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned. [dostęp 2010-12-13]. (ang.).
  18. ↑ Alistair Overeem ("The Demolition Man") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2022-12-31] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie Strikeforce
Mężczyźni (waga ciężka)
Mężczyźni (waga półciężka)
Mężczyźni (waga średnia)
Mężczyźni (waga półśrednia)
Mężczyźni (waga lekka)
Kobiety (waga piórkowa)
Kobiety (waga kogucia)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alistair_Overeem&oldid=74985809”