Aleksandra Wozniak – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 7 września 1987 |
Wzrost | 175 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | Listopad 2005 |
Zakończenie kariery | 19 grudnia 2018[1] |
Trener | Antoni Wozniak |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 11 ITF |
Najwyżej w rankingu | 21 (22 czerwca 2009) |
Australian Open | 2R (2012) |
Roland Garros | 4R (2009) |
Wimbledon | 2R (2008, 2012) |
US Open | 2R (2012, 2013) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 0 ITF |
Najwyżej w rankingu | 136 (7 czerwca 2010) |
Australian Open | 1R (2007) |
Roland Garros | 2R (2012) |
Wimbledon | 1R (2012) |
US Open | 2R (2013) |
Strona internetowa |
Aleksandra Wozniak (ur. 7 września 1987 w Montrealu) – kanadyjska tenisistka pochodzenia polskiego, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Status profesjonalny otrzymała w listopadzie 2005 roku. 13 września 2006 została po raz pierwszy sklasyfikowana wśród stu najlepszych tenisistek świata. W rozgrywkach WTA Tour zadebiutowała podczas turnieju w Montrealu w 2004 roku, otrzymując od organizatorów dziką kartę.
W rankingu singlowym klasyfikowana była najwyżej na 21. miejscu (22 czerwca 2009), natomiast w zestawieniu deblowym 7 czerwca 2010 osiągnęła 136. miejsce. Jej najlepszym osiągnięciem w turniejach wielkoszlemowych była czwarta runda French Open w 2009 roku.
Wozniak to tenisistka polskiego pochodzenia – jej rodzina wyemigrowała z Polski do Kanady w 1983. Rodzice noszą imiona Jadwiga i Antoni. Ojciec, będący dawniej zawodowym piłkarzem w Polsce, trenował Aleksandrę Wozniak na obiekcie Stade Uniprix w Montrealu. Siostra, Dorota Miller, również jest tenisistką.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 3 (1-2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 21 maja 2007 | Fez | Ceglana | Milagros Sequera | 1:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 20 lipca 2008 | Stanford | Twarda | Marion Bartoli | 7:5, 6:3 |
Finalistka | 2. | 12 kwietnia 2009 | Ponte Beach | Ceglana | Caroline Wozniacki | 1:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Data | Turniej | Naw. | Finalistka | Wynik |
1. | 30 czerwca 2002 | Lachine | twarda | Beier Ko | 6:0, 6:3 |
2. | 17 lipca 2005 | Hamilton | ziemna | María José Argeri | 6:1, 6:2 |
3. | 16 października 2005 | Victoria | twarda | Olga Vymetálková | 2:6, 6:0, 6:4 |
4. | 13 listopada 2005 | Toronto | twarda | Ołena Antypina | 6:4, 6:3 |
5. | 23 lipca 2006 | Hamilton | ziemna | Valérie Tétreault | 6:1, 6:7, 6:2 |
6. | 1 października 2006 | Ashland | twarda | Ágnes Szávay | 6:1, 7:6 |
7. | 12 listopada 2006 | Pittsburgh | twarda | Wiktoryja Azaranka | 6:2, krecz |
8. | 7 sierpnia 2011 | Vancouver | twarda | Jamie Hampton | 6:3, 6:1 |
9. | 18 marca 2012 | Nassau | twarda | Alizé Cornet | 6:4, 7:5 |
10. | 23 lipca 2017 | Gatineau | twarda | Ellen Perez | 7:6(4), 6:4 |
11. | 1 października 2017 | Stillwater | twarda | Marie Bouzková | 7:5, 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Retired players since 2015. Międzynarodowa Federacja Tenisowa, 2019-07-04. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-29] (ang.).