Alfred Jules Ayer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfred Jules Ayer (ur. 29 października 1910 w Londynie, zm. 27 czerwca 1989 tamże^[1]) – brytyjski filozof analityczny i lewicowy intelektualista. Bywa określany jako empirysta dawnego stylu. Jeden z ważnych przedstawicieli angielskiej szkoły analitycznej.

Jego matka była Belgijką, a ojciec Szwajcarem. Ukończył studia na uniwersytecie w Oksfordzie, przez rok (1932) studiował także w Wiedniu. Następnie nauczał w Oksfordzie, od 1946 w University College London, od 1959 ponownie w Oksfordzie.

Jego filozofia nawiązuje do empiryzmu Hume'a i logiki Russella. Otwarty na neopozytywizm, który przeniósł do Wielkiej Brytanii (Language, Truth and Logic, 1936). Jego podstawowym dziełem jest Foundations of empirical knowledge. Podczas drugiej wojny światowej pracował w wywiadzie angielskim. W dziedzinie etyki sformułował pogląd nazywany emotywizmem. Pod koniec życia zajął się historią filozofii, pisząc o Russellu, pragmatyzmie, Humie i Wolterze. Uprawiał także lewicową publicystykę polityczną, nie wstąpił jednak do partii komunistycznej, gdyż nie mógł uwierzyć w prawdziwość materializmu dialektycznego. Jego pisma odznaczają się wysoka kulturą języka i elegancją.

Inne prace Ayera to:

• 1956: The Problem of Knowledge, kolekcja esejów autorów neopozytywistycznych poprzedzona jego wstępem
  • przekład jako Problem Poznania (1965),
• 1959: Logical Positivism,
• 1972: Probablity and Evidence,
• 1973: The Central Questions of Philosophy,
• 1982: Philosophy in the Twentieth Century,
  • przekład jako Filozofia w XX wieku (1997),
• 1985: Wittgenstein.

Zobacz kolekcję cytatów z Alfreda Julesa Ayera w Wikicytatach

• GrahamG. Macdonald GrahamG., NakulN. Krishna NakulN., Alfred Jules Ayer, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 4 września 2018, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-09-08]  (ang.).
• Ayer, Alfred Jules (1910–89) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-08].