Allan Jay – Wikipedia, wolna encyklopedia

Allan Jay

Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1931 Londyn
Data śmierci	5 marca 2023
Wzrost	175 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie srebro Rzym 1960 szermierka (szpada ind.) srebro Rzym 1960 szermierka (szpada druż.) Mistrzostwa świata złoto Budapeszt 1959 floret ind. srebro Budapeszt 1959 szpada ind. srebro Paryż 1965 szpada druż. brąz Rzym 1955 floret druż. brąz Paryż 1957 floret ind. brąz Paryż 1957 szpada druż. Reprezentacja  Anglia Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej złoto Vancouver 1954 szermierka (szpada druż.) złoto Vancouver 1954 szermierka (floret druż.) złoto Cardiff 1958 szermierka (szpada druż.) złoto Perth 1962 szermierka (floret druż.) złoto Kingston 1966 szermierka (floret ind.) złoto Kingston 1966 szermierka (floret druż.) srebro Perth 1962 szermierka (floret ind.) brąz Vancouver 1954 szermierka (floret ind.) brąz Cardiff 1958 szermierka (szpada ind.) Reprezentacja  Australia Igrzyska Imperium Brytyjskiego złoto Auckland 1950 szermierka (szpada druż).
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Allan Louis Neville Jay (ur. 30 czerwca 1931 w Londynie^[1], zm. 5 marca 2023) – brytyjski szpadzista i florecista, dwukrotny srebrny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku dotarł do półfinałów w szpadzie indywidualnej. W szpadzie drużynowej i we florecie drużynowym Brytyjczycy odpadli w ćwierćfinałach. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Melbourne startował we wszystkich trzech broniach, zajmując między innymi czwarte miejsce we florecie indywidualnym oraz w szpadzie drużynowej. Podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie w 1960 roku był drugi w szpadzie indywidualnej. W rundzie finałowej zdobył tyle samo punktów, co Włoch Giuseppe Delfino; w barażu o złoty medal Brytyjczyk przegrał 2:5^[2]. Parę dni później razem z Johnem Pellingiem, Michaelem Howardem, Billem Hoskynsem, Raymondem Harrisonem i Michaelem Alexandrem zdobył też srebrny medal w szpadzie drużynowej^[3]. Następnie był dziewiąty we florecie drużynowym i siedemnasty w indywidualnym na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku. Zajął tam także dziewiąte miejsce w szpadzie drużynowej, a w turnieju indywidualnym odpadł w ćwierćfinałach. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku, gdzie był dziewiąty we florecie drużynowym.

Podczas mistrzostw świata w Rzymie w 1955 roku wspólnie z Haroldem Cooke, Billem Hoskynsem, René Paulem i Osmundem Reynoldsem zdobył brązowy medal we florecie drużynowym. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Paryżu był trzeci we florecie indywidualnym, plasując się za Węgrem Mihálym Fülöpem i Markiem Midlerem z ZSRR. Kolejne dwa medale wywalczył podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1959 roku. We florecie indywidualnym zwyciężył, wyprzedzając Francuza Claude’a Nettera i Marka Midlera. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Wielkiej Brytanii w tej konkurencji. Na tej samej imprezie był drugi w szpadzie indywidualnej, przegrywając tylko z Bruno Habārovsem z ZSRR. Ponadto wywalczył srebro w szpadzie drużynowej na mistrzostwach świata w Paryżu w 1965 roku.^[4][5].

Siedmiokrotnie zwyciężał w Igrzyskach Imperium Brytyjskiego (Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej), w których brał udział w 1950 w barwach Australii, a później jako reprezentant Anglii.

W 1971 roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego^[6].

Po zakończeniu kariery pracował jako prawnik (ukończył prawo na Uniwersytecie Oksfordzkim). Pracował też w Międzynarodowej Federacji Szermierczej.

• Olympedia – Allan Jay. olympedia.org. [dostęp 2023-04-04]. (ang.).