Aloe Blacc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aloe Blacc

Aloe Blacc (2011)
Imię i nazwisko	Egbert Nathaniel Dawkins III
Pseudonim	Aloe Blacc
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1979 Hrabstwo Orange
Instrumenty	trąbka, fortepian
Gatunki	soul, R&B, jazz, hip-hop, funk
Zawód	piosenkarz, raper, muzyk, autor tekstów, kompozytor, producent muzyczny
Aktywność	od 1995
Wydawnictwo	Stones Throw Records, Goontrax, XIX Recordings, Interscope
Powiązania	Avicii
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Aloe Blacc, właśc. Egbert Nathaniel Dawkins III (ur. 7 stycznia 1979 w Hrabstwie Orange w Kalifornii) – amerykański piosenkarz R&B-soulowy, raper, muzyk, autor tekstów, kompozytor i producent muzyczny.

Urodził się w południowokalifornijskim hrabstwie Orange, jest synem Panamczyków^[1]. Dorastał w Laguna Hills^[2], gdzie rozpoczął naukę na pożyczonej trąbce. Jak wyznał w jednym z wywiadów, kupienie swojego własnego instrumentu oraz występ przed LL Cool J było dla niego „bardzo istotne” oraz „sprawiło, że zaczął poważnie myśleć o kontynuowaniu nauki gry”^[3].

W 2001 zakończył edukację na University of Southern California, a następnie podjął pracę jako przedsiębiorca^[2][4].

W 1995 rozpoczął współpracę z producentem hip-hopowym Aleksandrem „Exile” Manfredim, z którym założył grupę Emanon, której nazwa była inspirowana tytułem utworu Dizzy Gillespiego^[3]. Grali muzykę indie-rapową, połączoną z samplami jazzowymi. W 1996 wydali pierwszy mixtape, a trzy lata później – minialbum pt. Acid 9^[4][5]. Wydali również album kompilacyjny pt. Steps Through Time (2001), na którym znalazły się utwory nagrane w latach 1997-2000^[6], a także dwa albumy studyjne: Imaginary Friends (2002)^[7] i The Waiting Room (2005)^[8]. Zespół nagrał także materiał na kolejną płytę długogrającą, która miała nosić tytuł Bird’s Eye View, jednak wydawnictwo nigdy nie ukazało się na rynku^[3]. W 2009 wyruszył z zespołem w trasę koncertową, podczas której zagrał w Europie oraz Stanach Zjednoczonych.

Współpracował z francuskim zespołem jazzowym Jazz Liberatorz^[9]. Nagrywał utwory z członkami kolektywu Lootpack, z którym występował gościnnie podczas ich tras koncertowych^[10]. W 2009 nawiązał współpracę z producentem o pseudonimie Cradle, z którym stworzył projekt Bee i wydał album studyjny pt. Open Your Mind^[11].

W 2012 dołączył do muzycznego projektu Roseaux, założonego przez Emile Omara, z którym wydał album studyjny pt. Roseaux^[12]. Wydawnictwo dotarło do 92. miejsca listy najchętniej kupowanych płyt we Francji^[13], a pochodzący z płyty singiel „More Than Material” trafił na 80. miejsce francuskiej listy przebojów^[14].

W 2003 rozpoczął karierę solową wydaniem debiutanckiego minialbumu pt. The Aloe Blacc EP^[15]. Rok później zaprezentował kolejną EPkę pt. The Aloe Blacc EP 2: Me & My Music^[16], a w 2006 podpisał kontrakt płytowy z Chrisem Mankiem (znanym również jako Peanut Butter Wolf), szefem wytwórni Stones Throw Records, która wydała jego pierwszy album studyjny pt. Shine Through w 2006^[17]. Na płycie znalazły się piosenki jego autorstwa, które również wyprodukował^[3] i zmiksował^[17]. Wydawnictwem zyskał zainteresowanie mediów oraz pozytywne oceny krytyków muzycznych i recenzentów^[18][19].

We wrześniu 2010 wydał drugi solowy album studyjny pt. Good Things, który wydała wytwórnia Stones Throw Records^[20]. Za wydawnictwo odebrał certyfikat złotej płyty m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii, Nowej Zelandii^[21] i we Francji^[22]. Singiel promujący album, „I Need A Dollar”, został wykorzystany jako melodia przewodnia amerykańskiego serialu Jak to się robi w Ameryce^[23] i gry komputerowej Fight Night Champion^[24]. Singiel osiągnął wysokie wyniki sprzedaży, dzięki czemu otrzymał status złotej płyty m.in. w Belgii^[25], Szwajcarii^[26] i Danii^[27] oraz platynowej w Niemczech^[28]. Album promował również singlami: „Loving You Is Killing Me”^[29] i „Green Lights”, który wydał także w formie minialbumu^[30]. Podobnie jak pierwszy album, Good Things również zapewnił mu pozytywne oceny krytyków muzycznych, m.in. redaktorów magazynów „Los Angeles Times”^[31], „Spin”^[32] i „New Musical Express” (NME)^[33]. Niedługo po premierze płyty podpisał kontrakt z firmą menedżmentową XIX Simona Fullera^[34].

W 2011 nagrał dwa utwory („Baby” i „Nascimento (Rebirth) – Scene 2”) na potrzeby albumu kompilacyjnego pt. Red Hot + Rio 2^[35][36], będącego częścią serii albumów wydawanych przez międzynarodową organizację Red Hot Organization, działającej na rzecz walki z AIDS^[37]. Latem wystąpił razem ze swym koncertowym zespołem The Grand Scheme na głównej scenie podczas brytyjskiego Glastonbury Festival^[38] oraz The Falls Festival w Australii^[39], a w 2012 pojawił się gościnnie podczas festiwali North Sea Jazz w Rotterdamie^[40], Lollapalooza w Chicago^[41] czy Osheaga w Montrealu^[42].

W 2013 nawiązał współpracę z Aviciim, dla którego napisał utwór „Wake Me Up!”, będący singlem z debiutanckiej płyty DJa pt. True. Singiel z wokalem Blacca został międzynarodowym przebojem, docierając na pierwsze miejsce list przebojów w 31 krajach, w tym m.in. w Australii^[43], Austrii^[44], Belgii^[45], Danii^[46], Francji^[47], Irlandii^[48], Polsce^[49], Szwecji^[50] i Wenezueli^[51], a w Wielkiej Brytanii został natomiast najszybciej sprzedającym się krążkiem roku, osiągając wynik 267 tys. sprzedanych egzemplarzy tydzień po premierze^[52]. Oprócz przeboju „Wake Me Up”, wspólnie nagrali piosenkę „Liar Liar” z gościnnym udziałem zespołu Blondfire. We wrześniu 2013 podpisał kontrakt z wytwórnią Interscope Records^[53], która wydała jego kolejny minialbum pt. Wake Me Up (EP)^[54], zawierający m.in. utwór „Ticking Bomb”, który został wykorzystany jako melodia przewodnia do reklamy gry Battlefield 4^[55], a także piosenkę „The Man”, użytą w serii reklam urządzeń elektronicznych firmy Beats by Dr. Dre^[56]. W listopadzie wydał trzeci solowy album studyjny pt. Lift Your Spirit, który promował singlami: „Wake Me Up” i „The Man”. Na płycie umieścił także pozostałe utwory, wcześniej wydane na minialbumie, tj.: „Love Is the Answer”, „Can You Do This” i „Ticking Bomb”^[57].

W 2014 wspólnie z Davidem Correyem nagrał piosenkę „The World Is Ours”, która została wybrana na oficjalny hymn kampanii reklamowej projektu FIFA World Cup 2014 Trophy Tour^[58] i która znalazła się na składance pt. One Love, One Rhythm, wydanej z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2014^[59]. Również w 2014 pojawił się gościnnie jako mentor w drużynie Adama Levine’a w szóstej edycji programu The Voice^[60][61].

W lipcu 2019 supportował Christinę Aguilerę podczas europejskiej trasy koncertowej The X Tour^[62][63]. Jesienią 2020 Fox wyemitował czwartą edycję programu The Masked Singer, w której Blacc zajął ostatecznie drugie miejsce w finale^[64].

Żonaty z raperką Mayą Jupiter. Mają córkę, Mandelę (ur. 2013)^[65].

W 2013 nawiązał współpracę z grupą National Day Laborer Organizing Network, która walczy o prawa imigrantów^[66][67].

• Shine Through (2006)
• Good Things (2010)
• Lift Your Spirit (2013)

• Oficjalna strona artysty