French
DeutschAlphonse Juin – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Alphonse Juin (1952) | |
 Marszałek Francji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1912–1952 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 15 Dywizja Zmotoryzowana |
| Stanowiska | dowódca dywizji, dowódca korpusu, szef sztabu generalnego |
| Główne wojny i bitwy | |
 | |
| Odznaczenia | |
          | |
Alphonse Juin (ur. 16 grudnia 1888 w Annabie, zm. 27 stycznia 1967 w Paryżu) – marszałek Francji.
Alphonse Juin był jednym z dowódców francuskich podczas II wojny światowej. W latach 1951–1956 dowódca sił lądowych NATO w środkowej Europie.
Do II wojny światowej
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Annabie, w rodzinie żandarma[1]. W 1912 ukończył słynną Szkołę wojskową Saint-Cyr. W 1914 został wysłany do Maroka[1].
Po wybuchu I wojny światowej został wysłany na front zachodni, gdzie w 1915 został poważnie ranny w prawą rękę. W wyniku odniesionej rany miał poważny niedowład prawej ręki[1]. Od 1918 był członkiem francuskiej misji wojskowej w armii amerykańskiej[1]. Od 1921 służył w wojskach kolonialnych w Tunezji, a następnie został ponownie wysłany do Maroka i walczył w wojnie o Rif[1].
W 1938 otrzymał awans na generała brygady, a w 1939 mianowano go dowódcą 15 Dywizji Zmotoryzowanej[1].
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]W 1940 dostał się do niewoli niemieckiej po tym, jak jego dywizja została okrążona pod Lille[1]. Do 1941 przebywał w Oflagu IV B Königstein[1]. W 1941 został zwolniony z niewoli i mianowany naczelnym dowódcą wojsk francuskich w Afryce Północnej[1]. W 1942 po wylądowaniu w Algierii wojsk aliantów został aresztowany przez członków ruchu oporu w Algierze i następnie przeszedł na ich stronę[1]. W efekcie tego zdarzenia został mianowany dowódcą Francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego, który był częścią amerykańskiej 5 armii, która brała udział w inwazji na Włochy w 1943 roku[1]. Doświadczenie korpusu w walkach górskich było kluczowe przy przełamaniu Linii Gustawa. Po walkach żołnierze Korpusu, w zdecydowanej większości Marokańczycy, dopuścili się wielu przestępstw na miejscowej ludności, jak grabieże, podpalenia, gwałty, a nawet morderstwa. Juina oskarżono o to, że pozwolił na to, po tym jak dał 50 godzin odpoczynku swoim żołnierzom. W latach 1944–1947 szef sztabu generalnego.
Alphonse Juin tak powiedział o bierności Francji podczas klęski wrześniowej Polski w 1939:
Można było wejść jak w masło w pozycje niemieckie, można było rozstrzygnąć wojnę w 1939 r. Trochę zdecydowania i charakteru. (…) Co za hańba, co za wstyd, co za głupota zarazem. To idealna sytuacja, wręcz modelowa, w której można było pobić przeciwnika, wychodząc na jego odsłonięte tyły. Przy tym zdrada wiernego przyjaciela[2].
Lata powojenne
[edytuj | edytuj kod]W 1946 został wysłany do Indochin, by negocjować wycofanie wojsk chińskich, okupujących północne Indochiny[1]. W 1947 został generałem rezydentem Francji w Rabacie[1]. W 1951 objął wysokie stanowisko w wojskowych strukturach NATO, którą pełnił do 1956[1]. W międzyczasie w 1952 został mianowany marszałkiem Francji.
Był zdecydowanym przeciwnikiem przyznania niepodległości Maroku i Algierii. Odszedł z wojska w 1962 w proteście przeciwko przyznaniu niepodległości Algierii.
Był ostatnim jak dotąd żyjącym marszałkiem Francji. Po śmierci pochowany został w kościele Inwalidów.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Wielki Legii Honorowej[1]
- Medal Wojskowy[1]
- Krzyż Wojenny 1914–1918[1]
- Krzyż Wojenny 1939–1945[1]
- Krzyż Wojenny TOE[1]
- Medal Kolonialny[1]
- Order Krzyża Grunwaldu I klasy[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Alphonse Juin | Chemins de mémoire [online], www.cheminsdememoire.gouv.fr [dostęp 2021-10-15].
- ↑ Sojuszniczy cios nożem w plecy | Przegląd [online], www.tygodnikprzeglad.pl [dostęp 2019-10-03] (pol.).
- ↑ 16 lipca 1946 „w uznaniu zasług położonych w walce ze wspólnym wrogiem” M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 188.
