Amálie Mánesová – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amalie Mánesová

Autoportret
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1817 Praga
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 1883 Praga
Narodowość	czeska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Multimedia w Wikimedia Commons

Amálie Mánesová (ur. 21 stycznia 1817 w Pradze, zm. 3 czerwca 1883 tamże) – czeska malarka.

Urodziła się 21 stycznia 1817 roku w Pradze^[1]. Przyszła na świat w rodzinie artystów: jej ojcem był pejzażysta i grafik Antonín Mánes, a młodszymi braćmi Josef i Quido Mánes^[2]. Malarstwa nauczył ją ojciec^[1]. Choć chciała tworzyć portrety, jej ojciec uważał, że jest to niestosowna tematyka dla kobiety i nakazał jej skupienie się na pejzażu^[3]. Z tego względu na jej twórczość składają się pejzaże i kompozycje kwiatowe^[1] i owocowe^[4], często malowane w technice akwareli^[4].

Po śmierci ojca przejęła jego obowiązki rodzinne, dbając o utrzymanie bliskich^[4]. Poświęciła się opiece nad braćmi^[4][5], prowadziła wspólny dom^[3]. Przejęła prywatne kursy rysunku dla majętnej szlachty, które założył jej ojciec^[3]. Ze względu na rosnące obowiązki nauczycielskie^[3] i domowe^[5], zaczęła zaniedbywać własną twórczość^[3][5]. W 1853 roku otworzyła w Pradze, przy ul. Spálenej 75, prywatną szkołę malarstwa dla panien ze szlacheckich i mieszczańskich rodzin, w której kształciła się m.in. Zdenka Braunerová^[4].

Szczyt twórczości osiągnęła w latach 40. i 50. XIX wieku, malując rozległe, liryczne pejzaże^[4]. W 1840 roku wyjechała z bratem Josefem do Karkonoszy, by razem malować, a rok później wyruszyła z nim do Drezna^[4]. Kilkukrotnie odwiedziła Wiedeń^[4]. Towarzyszyła Josefowi także w jego podróżach do Monachium i starała się zdobyć dla niego pomoc finansową, gdy tam przebywał^[3].

Odrzuciła zaręczyny rzeźbiarza Václava Levego, pozostała panną do końca życia^[4].

Zmarła 3 czerwca 1883 roku w Pradze^[1].

Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Galerii Narodowej w Pradze^[5].